Ik ben inmiddels 26 jaar en nu pas ben ik erachter gekomen dat de dingen waarmee ik last heb eigenlijk van sociale angst komen. Maar ik heb altijd enorm gevochten tegen de angst. Het is er ook niet altijd. Bij mensen die ik goed ken zoals mijn familie en vrienden kan ik mezelf zijn alhoewel ik me in sommige situaties dan denk van: wat zou deze vriend of die vriendin daarvan denken? Bijvoorbeeld als ik mensen bij mij thuis uitnodig waar het er niet zo modern of nieuwbouwwoningachtig uitziet als bij anderen. Ik ben tweemaal naar een psycholoog geweest: toen ik 20 was en toen ik 22 was denk ik. Maar ik ga het nog eens een kans geven denk ik. Vanaf vorige zomer heb ik ook chronische hyperventilatie gekregen waardoor ik hartkloppingen kreeg dus samen met die sociale angst heb ik vaak momenten waarbij ik op de toppen van mijn tenen loop. Vaak heb ik gedacht, dat is nu eenmaal ik. Ik denk nu eenmaal veel na en ben donkerder qua gedachten en wereldbeeld dan mijn naasten en ik heb zonet gelezen dat mensen die alleenstaand zijn en werkloos zijn meer kans hebben op sociale angst maar mijn zus die 5 jaar ouder is dan ik woont ook alleen en heeft helemaal nergens last van. Ik bewonder dat enorm en ik wou dat ik ook zo in het leven stond.
S.
> 2 jaar geleden
