Na jaren slecht slapen een slaaponderzoek gehad. Daar kwamen ze er snel achter dat ik een depressie had. In therapie voor de depressie, therapeute kwam er snel achter dat ik een sociale angst stoornis en een negatief zelf beeld heb.
Ik voel mij alleen in gezelschap, vooral bij mensen die heel dichtbij staan. Ik wordt dan stil of ga juist uitbundig lachen, waardoor ik me dan weer angstig en stom voel.
Ik ben bang voor afwijzing en stom gevonden worden. Hierdoor vermijd ik sociaal contact. Als ik mensen in vertrouwen neem en vertel waar ik last van heb zeggen ze het te begrijpen maar er niets aan te kunnen doen.
Dat ik het nu hier schrijf is een hele stap.
Sandra
> 2 jaar geleden
