Claustrofobie - forum lotgenoten

In het vliegtuig heb ik er ook last van en zit ook het liefst aan het gangpad.
Ja, met het karretje voel je het al opkomen en vooral als iedereen gaat staan en zijn handbage pakt om uit het vliegtuig te stappen. Je kunt dan geen kant op en dan speelt de fobie weer op. Ik heb het ook met sloten die stroef op slot gaan.

Heel herkenbaar!
Ik vind het moment als de vliegtuig deuren dicht gaan al eng. Dan kan ik niet meer terug. Bij mijn laatste vlucht moesten we na de landig wachten in t vliegtuig. En iedereen ging al staan. Vond dat erger dan heel de vlucht!

het valt alleen maar op de lossen door een zitje helemaal vooraan te nemen (en ook het gangpadzitje te boeken) extra bijbetalen !
Het helpt mij als ik mijn blik dan ergens richt ver weg in het vliegtuig en helemaal naar vooraan kijk en staar. Ik vind bij de landing het vooral het ergst als iedereen rechtstaat en ik dan nog 10 minuten moet wachten (gelijk sardientjes in een blik in het gangpad staan).

Beste,
Wat vind ik het raar te lezen dat jullie IDENTIEK hetzelfde voorhebben als ik. De angst begint al een beetje in de vlieghaven zelf, wanneer ik de douane gepasseerd ben en dus niet meer terug naar buiten kan. Dan bij het sluiten bij de deuren van het vliegtuig, dan het karretje dat mijn zicht en uitweg wegneemt, dan bij de ‘ping’ en iedereen gaat rechtstaan, .... Ik panikeer de hele tijd, heb schrik mijn controle te verliezen, zou het liefst van al platgespoten worden. Ik heb ook al in vluchten gehad die niet vol zaten, dat ging heel veel beter. De angst komt en gaat ook de hele tijd, het kan dus ook ineens zonder reden opkomen. Ik heb steevast medicatie bij, maar gebruik het zelfden omdat ik niet goed durf, wel drink ik een glaasje extra, in de hoop wat verdoofd te worden. In november is het weer zover, ik lig er nu al wakker van en we zijn nog maar maart. Heeft iemand hiervoor therapie gevolgd, en heeft het geholpen? Ik wil er zooooo graag vanaf zijn.

Heel herkenbaar ik zorg als ik vlieg dat ik vooraan zit dan heb ik het minste last van als het vliegtuig geland is waarbij iedereen gaat staan terwijl de deuren nog dicht zijn het lijkt ook steeds erger te worden ga binnenkort het probleen aanpakken dmv een afspraak te maken bij een psycholoog ik wil toch graag wat van de wereld blijven zien.

Dinsdag 3 aug 21 was het zover ik ging lekker 4 weken op vakantie en zoals altijd (al 20jr)neem ik 30 minuten voor boarden een oxazepam en stap dan in en meestal na 10 minuten wordt ik slaperig en slaap dan de gehele vlucht , deze keer was het om onverklaarbare reden anders
Ik zat op de 2e rij gangpad dit doe ik trouwens altijd omdat wat meerdere mensen al melde de paniek wanneer iedereen gaat staan. de laatste mensen kwamen binnen en ineens brak de paniek enorm bij mij uit en kon mezelf niet meer onder controle houden en ik moest eruit zelfs mijn borst ging enorm pijn doen ik stond op en liep naar de deur en riep ik MOET!!! er nu uit ik zal niet helemaal in detail treden omdat anders het verhaal te lang wordt maar ik stond buiten en voelde me direct weer perfect maar mijn vakantie is verpest en ik weet niet of ik ooit nog in een vliegtuig stap

Heel herkenbaar. Ook vreselijk als iedereen gaat staan als vliegtuig is geland en de deuren zijn nog niet open.

Heel leuk al die verhalen heb zelf nog nooit gevlogen maar heb wel last van claustrofobie en over 3 weken moet ik voor de eerste keer gaan vliegen, naast al jullie ervaringen zijn er misschien ook tips om zo relaxed mogelijk door de vlucht heen te komen ? alvast bedankt voor jullie tips

Hallo Erik,

Ik heb precies hetzelfde en bovendien moet ik dan naar het toilet. Heb jij toevallig een goede therpie gevonden?

Gr. Jan

Ik heb precies hetzelfde allemaal. Ik heb mezelf aangeleerd, ja dat kun je echt, om juist bij het raam te gaan zitten bij een dagvlucht. Ik kijk dan alleen maar naar buiten en concentreer me goed op mijn ademhaling. Neem ook altijd een oxazepam maar val er niet van in slaap, helaas... bij het uitstsp probleem zet ik een muziekje op mijn oortjes en zit met me ogen dicht en mijn hoofd naar benden...sterkte allemasl, het blijft lastig...

Heel herkennaar allemaal. Maar het beste is inderdaad bjj het raam zitten en heel de vlucht naar buiten kijlen. Ik probeer mezelf helemaal af te sluiten van de drukte in 5 vliegtuig

Heel herkenbaar. Raak ook in paniek als de mensen meteen in het gangpad gaan staan na de landing.
Wij gaan tegenwoordig, indien mogelijk, bij de nooduitgang zitten. Door de extra ruimte voel ik me niet zo ingesloten. Anders helemaal achterin zodat ik na de landing meteen bij de toiketten kan gaan staan. Heb oxazepam vd huisarts voorgeschreven gekregen en dat helpt ook redelijk goed.

Herkenbaar!
Op de luchthaven heb ik het niet maar zodra de deuren dichtgaan van het vliegtuig ben ik bang in paniek te raken en er uit te willen. Meestal verdwijnt het gevoel weer snel.
Ik neem ook altijd een biertje om een beetje verdoofd te raken zeg maar. Maakt mijn niet uit hoelaat het dan is heb toch vakantie haha.

Heel herkenbaar. Ik heb net hetzelfde in een vliegtuig.
Ik zit ook altijd in het gangpad.
En tussen twee etenskarren zitten is horror.

Ik heb ook claustro en begrijp je verhaal.
Dus ik vindt t ook spannend om weer te vliegen.

Gr. Toine, 52

Ik vind juist de dichte deuren zo eng. Ook in bus en trein tegenwoordig. Dat als ik eruit wil er niet uit kan.

Ik ben 57. Vroeger nooit last gehad van claustrofobie, toen heel veel gevlogen en hiervan altijd genoten. Tot een aantal jaren geleden, ik moest in een MRI scanner, ik werd bang en kreeg angstzweet en moest eruit. Sindsdien heb ik claustrofobie en durf ook niet meer te vliegen. Hoe nu verder?

Richard, heb hetzelfde. De enige oplossing is weer te vliegen. Van alles geprobeerd, dit was de oplossing. Pak een korte vlucht naar bijv Londen.

Bij mij hetzelfde verhaal, plots is dit opgekomen en nu kan ik niet meer zonder angst in de vlieger, tram, trein of bus. De thalys nemen onlangs was een ramp!!

Erreke, is het voor jou beter gegaan na aantal keer korte vlucht te nemen of heb je het nog steeds?

Zelf een korte vlucht nemen vind ik al een grote stap 😔

Ik herken alle reacties helemaal. Heb alles al geprobeerd, psycholoog, hypnose, niets helpt.
Morgen moet ik de vlieger op, en de angst voor de angst is nu al aanwezig. Pilletje voorgeschreven door de dokter, maar blijkbaar wordt je daar helemaal suf van.
De stoornis wordt ook erger met het ouder worden. Ik heb mezelf wel wat meer onder controle, treinreizen zijn alleen nog een belemmering wanneer de trein volgestampt zit. Die laat ik passeren, de rest lukt wel.
Volgens mijn psycholoog heb ik een probleem met controle over een situatie af te geven. Dat is in feite de essentie, dat klopt. Ik heb wel al gemerkt dat wanneer er voldoende zuurstof is, ik de situatie aankan. Morgen dus de airco op mezelf richten, en dan zien we wel.

MC

Hoe is de vlucht verlopen?

Mijn psycholoog geeft ook aan dat het te maken heeft over controle maar heeft helaas geen oplossing voor het probleem.

Ik ben benieuwd of er mensen zijn die helemaal de angst onder controle krijgen en alles terug normaal kunnen doen of het iets is dat er zal zijn vanaf nu voor de rest van ons leven.

Toenemende angst, claustrofobie, in paniek raken, ik wijt het aan de 5G wat overal in de lucht hangt en op je mobiele telefoon.
Mensen raken eerder gestresst, hebben eerder last van een kort lontje, allerlei onverklaarbare klachten, dat was vroeger niet zo erg als dat het nu is. Dieren raken ook van slag door alle straling om ons heen.
Ik heb ook claustrofobie, ik heb het redelijk onder controle omdat ik ga denken dat je maar even in de claustrofobische fase zit op dat moment, ik laat het over me heen komen en wacht tot het moment weer voorbij is.

Er zijn in Nederland in diverse ziekenhuizen open MRI's, bijvoorbeeld ik meen in Nijmegen. Claustrofobie is een bekend verschijnsel met betrekking tot MRI. Kun je je niet door laten verwijzen naar een ziekenhuis met een open MRI?

Hai, ik heb dit ook en ben in een open mri geweest maar zelfs toen mijn hoofd er nog deels uit stak raakte ik nog in paniek. Bij mij is het dst ik er niet uit kan, want ik lag vast mrt een band.

Er zijn inderdaad open MRI' s beschikbaar, speciaal voor mensen met claustrofobie.

Vorig jaar kreeg ik plots heftige paniekaanvallen toen ik in de MRI moest. Ik heb eigenlijk nooit geweten dat ik claustrofobies was. Het voelde alsof ik in een kist lag opgesloten en er niet uit kon. Oordopjes plus een extra koptelefoon, mondkapje plus iets over mijn hoofd/ ogen kreeg ik, vanwege de hoofd MRI die gemaakt moest worden. Wat een vreselijk naar gevoel was dat! Uiteindelijk mocht ik het mondkapje wel afdoen maar beter werd het er niet van.

Ik ben toen doorverwezen naar een Ander ziekenhuis voor een open MRI. Dit beviel mij veel beter. Nog steeds was het niet fijn, maar toch een stuk beter dan de gewone MRI. Ik hoop dat ik nooit meer zo'n MRI in hoef.

Bij mij is de claustrofobie ontstaan tijdens een MRI behandeling, sindsdien krijg ik een pilletje vooraf om rustig te worden. Ik durf sindsdien niet meer te vliegen, ook een bioscoop is moeilijk.

heb ik ook meegemaakt. Ik zat in Las Vegas in een hotel op de 12 de verdieping, wel met vensters maar deze konden niet open. Er was geen trap naar beneden of deze was alleszins afgesloten, zodoende moest ik de lift nemen. Heb toen ook geen oog dichtgedaan. Ik kan in geen enkel hotel slapen in een kamer zonder vensters die niet open kunnen. erg hé... ☺

Ik heb dit ook in hotels. Ook al zijn er wel ramen of balkon. Het is een paar jaar geleden ontstaan. Als ik met mijn man samen ben dan gaat het vaak wel goed. Als
Ik met vriendinnen ben krijg ik ik het wel. De spanning die ik ervoor ervaar vind ik al heel naar. Hoe dieper een hotel kamer ook in het hotel ligt hoe erger. Als het met een deur naar buiten zou zijn dan stuk beter. Het is ook de angst voor de angst. Het is moeilijk te omschrijven maar ook de nacht voelt benauwd en lang. In het daglicht is alles anders. Ik vak in een sluimer slaap. Dan wordt ik wakker na ongeveer een half uur, 3 kwartier en mijn hart bonst. De ruimte komt op me af. Het idee dat ik er nog een hele nacht moet verblijven is heel benauwend. Ik probeer het over heen te laten komen. Denk “wat is het ergste wat kan gebeuren, hoe weg is het als ik de hele nacht wakker blijf ed” Luister een podcast, probeer wat te lezen.
Ik heb ook een oxazepam mee. Probeer niet te gebruiken maar meestal doe ik het wel. Er moet ook altijd een lichtje aanblijven. Het liefst heb jk een kamer alleen. Het idee dat ik door dit gedoe anderen tot last ben vind ik ook heel vervelend. Ik denk er aan hulp te zoeken.

Als ik dit lees voel ik precies hetzelfde , heb hier ook zo’n last van en de spanning van te voren al of er wel ramen in het hotelkamer zitten en elk uur van de klok zien heel raar je weet je kunt er wel uit maar het voelt of je opgesloten zit !!!
En die medicijnen helpen hier wel voor en krijg je die dan van de huisarts ?
Mvg Dorine

Ik heb afgelopen jaar hetzelfde ervaren. Heel vreemd, vond ik ‘t.
Naar buiten lopen werkte voor mij ook.

Nu heb ik geleerd om de energie beter te laten glijden door mijn lichaam: ik stel me voor dat ik mijn handen vol met goudsnippers vasthoud: deze goudsnippers strooi ik van mijn tenen, knieën, bekken, onderrug, heel langszaam omhoog richting mijn kruin en terug. Het is veel oefenen maar daardoor krijg ik de controle terug. Misschien helpt het ook voor jou