Diepte- en constructievrees

Ik dacht altijd dat ik hoogtevrees had, maar het blijkt diepte- en constructievrees. Dieptevrees bleek toen ik wel ff wilde gaan snorkelen in Thailand. Nooit zo'n ding op gehad, maar ook al 5 jaar niet meer gezwommen. Uberhaupt nog niet eerder in open water. Dus ik stapte van de boot af, zwom een paar meter in het heldere water en keek toen voorzichtig eens onder water: ik raakte meteen in paniek en begon te hyperventileren.

Snel terug naar de boot en niet meer in het water geweest. Afgelopen zomer op Zakynthos durfde ik ineens ook niet meer in het diepe gedeelte van het zwembad. Dus ik ben eigenlijk wel op zoek naar tips om me daar weer wat comfortabeler bij te voelen.

Het vreemde is dat ik regelmatig behoefte heb aan een spectaculaire achtbaan. Die hoeft niet noodzakelijk over de kop te gaan, maar ze kan me niet snel en hoog genoeg zijn.
Daarnaast ben ik 20 jaar kraanmachinist geweest, waarvan 4 jaar op een mobiele torenkraan. Oké, ik heb niet vaak helemaal bovenin gezeten. Ik kon met de cabine naar boven en op elke gewenste hoogte stoppen. En zo hoog was het ook niet, maximaal 26 meter. Maar als het hard waaide en zeker met de mast in de hoogste stand (47 meter) zwiepte dat ding alle kanten op en zat ik met zweethanden in de cabine.

Ik heb ook wel eens in een werkbak gestaan (nou ja...op de grond. Eenmaal in de lucht, zat ik op mijn knieën. Anders ging ik er wel doorheen) Toch zou ik graag eens van die angst afkomen, zodat ik ook in een hoogwerker durf. Of om te beginnen op mijn achterste balkon. Ik woon hier al 11 jaar en maar 3 hoog, maar durf niet op het balkon.