Angstfobietherapie.com › Lotgenoten forum › Gegeneraliseerde angststoornis › Bang mensen te verliezen

Bang mensen te verliezen

Ik ben bang mensen te verliezen en ieder moment van de dag zenuwachtig.

Hopelijk kan ik hier even mijn verhaal kwijt en krijg ik mogelijk wat erkenning.

Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis.
Bijna 2 jaar geleden heb ik hele intensieve therapie gehad met EMDR.

Dit heeft erg goed geholpen en over het algemeen kon ik het redelijk onder controle houden. Er werd mij gewaarschuwd dat deze mentale strijd bij mij altijd een rol zou blijven spelen. Maar op het moment van zeggen ging het goed en dacht ik 'ik kan de hele wereld aan'.

Nu 2 jaar later merk ik steeds meer en vaker dat de angt erger wordt (dit is dus nooit weg geweest maar was wel te overzien).

Ik ben dan vooral bang dat mijn vriend op wat voor manier dan ook bij mij weg gaat. En dit begint al als ik in de ochtend wakker word, er gaat dan gelijk een
knop aan waarin ik aan bijvoorbeeld de volgende dingen denk: heeft hij een ongeluk gehad? Is hij wel naar zijn werk en niet stiekem bij een andere vrouw?
Deze scenario's spelen zich dan ook als een film in mijn hoofd af, het voelt dan zo echt dat ik extreem in paniek raak.

De meeste angsten heb ik dus rondom mijn vriend. Soms zijn de voorstelling die ik maak in mijn hoofd zo echt dat mijn stemming en reacties in 'het echte leven' hier op aan sluiten. Dat betekent soms dat ik mijn vriend op dat moment echt intens kan haten terwijl ik eigenlijk zielsveel van hem hou. Ik kan hem dan niet aankijken, knuffelen of wat dan ook. Soms wil ik dan letterlijk van mij af slaan.

Mijn gedachten zijn dus soms zo echt dat ik mij hier helemaal in verlies en het soms niet meer onder controle heb.

Ik vraag mij af of mensen zich hierin herkennen, en wat jullie hiermee doen?

Sil

> 2 jaar geleden

laatste reactie: 16-09-2022

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Ik heb dit in mindere mate, maar herken het wel. Probeer in ieder geval terug te denken aan wat je hebt geleerd tijdens je therapie om niet in de angst mee te gaan. Ik lees ook veel dat je op een soort opfriscursus moet gaan na verloop van tijd. Dus even de dingen weer oppakken van de therapie met de hulp van je psych. Wat mij helpt is alert zijn op de signalen en zo snel mogelijk afleiding te zoeken. Als ik eenmaal de doemscenario's aan het bedenken ben is het veel moeilijker het te stoppen, dan wanneer het net begint. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat je weet dat je niet de enige bent. Alleen dat helpt mij me al om me beter te voelen, dus bedenkt dat je dit wilde delen.

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Hoi onbekende, Ik herken je verhaal heel erg. Ik ben nu nog zoekende naar hulp. Mij aan het oriënteren wie of wat mij kan helpen.
De angsten die ik soms heb betreft ook wel mijn kinderen, als ze dan alleen naar buiten zijn, komt er soms in mijn hoofd op, stel dat ze aangevallen worden of beroofd worden. In mijn hoofd speelt dan al de hele film af dat ik in de auto stap, op zoek ga naar etc. Ik voel spanning in mijn lijf op komen, raak geïrriteerd.

Daarnaast heb ik hetzelfde als jij met je vriend, maar dan met mijn vriendin.
De angst dat ik haar kwijt raak. Ben ik wel goed genoeg, wat als ze op haar werk een slimmer of leuker iemand tegen komt.
Dit terwijl ze zo vaak zegt dat ze van mij houdt, niemand anders wil etc.
Dat wat jij zegt is zo vergelijkend. Ze heeft niks verkeerds gedaan, maar door de gedachte die je al krijgt kan je gewoon de ander gaan "haten". Dit is juist zo oneerlijk en niet verdiend.

Het maakt mij op dit moment echt moe. Constant "aan" staan met mijn lichaam en hoofd.

IK hoop dat jij er weer bovenop bent of dat het in ieder geval weer beter gaat met je.

Roy

16-09-2022