Spreekangst - forum lotgenoten

Voor zover ik mij kan herinneren, is er geen enkel moment in mijn leven geweest dat ik geen last heb van spreekangst. Mijn eerste herinnering is op de basisschool. Ik had weken last van spanning en angst voor het geven van mijn spreekbeurt. Het hielp ook niet dat ik de twee jaar daarvoor ben gepest op school en daar nog steeds niet van bovenop was gekomen. Mijn zelfvertrouwen was dus ver te zoeken. Ik ben inmiddels net over de 30 en ik heb nog steeds erg last van spreekangst. Op mijn studie, op werk en zelfs soms voor eigen vriendinnen als ze vragen naar iets waar ik mij kwetsbaar moet open stellen. Heel vreemd! Lichamelijk breekt het zweet uit, ben ik opzoek naar een uitweg en heb ik het gevoel alsof mijn keel dichtgeknepen wordt. Ik hoop dat ik hier vanaf kan komen met therapie, want het belemmert mij wel.

Tsja, ik sta dagelijks voor een groep studenten. Hoe groot of klein de groep ook is, hier heb ik vrijwel geen moeite mee. Ik ben gewoon mezelf en durf fouten te maken.

Maar dan, dan ineens moet ik spreken voor collega’s. Ik verstijf al bij de gedachte dat ik dit moet doen… bang voor afwijzing? Ik denk het wel. Bang om fouten te maken, wat zullen ze van me denken? Misschien wil ik me wel gewoon altijd veel te goed voordoen of heb ik het idee dat anderen veel beter zijn in het spreken…. Ik vind het vaak al spannend als de groep groter is dan 5. Ik heb me er zelfs al eens ziek om gemeld.

Wat de echte oorzaak is die erachter zit weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik echt reuze blij zou zijn als ik dit kan overwinnen…

Herkenbaar! Ik praat al m'n hele leven tegen niemand. Daardoor veel blunders en natuurlijk een slecht zelfbeeld, en ook wel een beetje eenzaam..

Ik zit in het middelbaar. Ik durf nooit antwoorden in de klas want dan moet ik spreken. Ook bij mijn hobby's zeg ik niets want dat durf ik echt niet. Ik ben wel bang dat sommige soms denken dat ik niet geïnteresseerd ben ofzo!

Ik wil hier echt iets aan doen, maar ik weet niet hoe!
Ik ben ook een paar weken geleden helemaal dichtgeklapt toen we ons in het Engels moesten voorstellen. Ik kon toen niets meer zeggen...

Zelfs als leerkrachten iets vragen durf ik niet te antwoorden!

Bij het geven van presentaties brak het zweet mij al uit en mijn hart zat in mijn keel. Ik weet nog dat ik er enorm tegenop zag en er al dagen van te voren stress om had.

Door een therapeut kwam ik erachter dat dit met mijn verleden te maken had (als kind een traumatische ervaring en ik werd vroeger gepest). Ik heb 6 sessies gehad waaronder EMDR en ik voel mij nu zoveel vrijer en losser.

Een presentatie vind ik nu wel spannend maar niet meer dan dat. Ik hoop dat als je jezelf in mijn verhaal herkent dat je jezelf het gunt om van je klachten af te komen.

Ik was zo verbluft, 15 jaar heb ik mij gekweld met de stress en door de oorzaak op te zoeken en meer te oefenen hoe je met stress klachten nu om moet gaan, ben ik ervan af! Ben heel blij!

Ik heb spreekangst. De afgelopen jaren is het steeds erger geworden.

Op dit moment doe ik een studie waarbij een presentatie onvermijdelijk is. Ik heb al van alles geprobeerd en het wordt steeds erger. Ik raak nu echt in paniek als ik iets moet presenteren of iets anders moet doen waarbij mensen naar mij kijken of luisteren.

De laatste paar keer moest ik zelfs huilen van de paniek. Ik wil echt niet dat dat gebeurt, maar het lukt me niet om dit tegen te houden.

Ik ga nu misschien EMDR-therapie doen. Ik hoop dat dit helpt.