Jaloezie - forum lotgenoten

Ik denk dat mijn vrouw een ander heeft ze heeft geen interesse in mij en we hebben nooit meer seks.

 

Ze maakt zich wel vaak heel mooi op als ze naar een vriendin gaat. Ik word dan jaloers en zeg er wat van dan gaat ze eigenlijk altijd boos weg en blijf ik achter met een verdrietig gevoel.

 

Ik zou wel eens met iemand willen praten.

Mijn broer was vroeger als kind heel jaloers op mij. Ik vond dit heel zielig en had heel veel medelijden met hem want het maakte hem ongelukkig.

Inmiddels heb ik weinig meer om jaloers op te zijn.
Maar ik word 'helaas' weer mezelf de laatste tijd.

En nu ben ik bang: als ik weer mezelf word zoals ik als kind was, worden mensen dan weer jaloers?
Maak ik mensen dan opnieuw ongelukkig?

Kunnen jaloerse mensen op mijn verhaal reageren?
Ik wil graag weten hoe het proces van jaloezie werkt namelijk.

Goedemiddag,
Een lastig onderwerp, een pijnlijk onderwerp, een onderwerp wat je veel bezighoudt, omdat je er gewoon vanaf wilt, van dat gevoel. Ben ik jaloers of gewoon onzeker. Het speelt al heel mijn leven lang een rol, vooral in relaties. Daar komt het tot uiting. Onzeker over mijzelf, ben ik goed genoeg, mooi etc
Zelfvertrouwen heb ik in heel veel dingen wel, durf overal naar toe te gaan, ook alleen, van baan te verwisselen, te verhuizen, alleen uit te gaan. Dat gaat goed. Heb ook snel contact etc. Maar in een relatie gebeurd er iets met mij. Vooral als mijn partner kijkt naar een ander, praat etc. Dan voel ik direct een steek in mijn maag, angst, help en komen er negatieve gedachtes naar boven, wil ik het liefst verdwijnen, vluchten om het niet te willen voelen of te zien. Mijn denken gaat met mij op de loop. Voel me direct niet goed genoeg, terwijl als ik alleen ben daar minder last van heb. Het gaat al veel beter, we praten er over, maar het laatste stukje is het moeilijkst. Het zal zeker met vroeger te maken hebben. Daar werd ik vergeleken en ik vergeleek mij zelf met mijn zus, maak mij kleiner. Dus als mijn partner het over een ander heeft, dan betrek ik het direct op mijzelf en vergelijk mezelf ook met degene. Dit gaat heel automatisch. Maar hoe doorbreek ik dit.

Om eerlijk te zijn zou ik mij geen andere beste vriendin willen wensen in deze hele wereld. Maar sinds kort voel ik wel verschillende emoties die ik niet wil voelen. We zijn al jaren beste vrienden, het voelt als familie.
Om niet te veel in details te treden voel ik mij de laatste tijd ontzettend jaloers. Jaloers omdat andere het beter hebben als mij. Terwijl ik iedereen het beste wens voel ik mij steeds jaloers als andere het “beter” hebben.
Zo heeft laatst mijn vriendin iets behaald wat ik na 2 keer proberen nog steeds niet tevreden over ben.
Nu denk je zeker, praat er over met haar en vertel hoe je je voelt. Maar dit zou onze vriendschap een andere kijk geven en het zou nooit meer hetzelfde zijn.
Ik ervaar deze gevoelens op mijzelf, ik probeer deze dan ook zo min mogelijk te tonen. Hoe dan ook, verder als eventjes wat gewicht van mijn schouders gooien door mijn gedachten met jullie te delen is meer als voldoende.
Groet

Ik ben extreem jaloers in relaties. De meeste relaties zijn daardoor ook stuk gelopen. Nu heb ik de man van mijn leven ontmoet en ik duw hem eigenlijk weg door mijn jaloers gedrag. Hij zegt continu hoe mooi hij mij vind, dat hij niks aan mij of aan mijn lichaam zou willen veranderen maar ik geloof hem niet. Als er een mooie vrouw op tv komt word ik boos en zet ik de tv uit omdat ik denk dat hij er op aant geilen is. Buiten komen samen mondt altijd uit op ruzie want hij mag niet rond kijken van mij uit schrik dat hij een andere vrouw mooier vind. Hij mag nergens alleen naar toe. Gaat zijn GSM af dan begin ik al direct te flippen. Kortom ik ben echt extreem jaloers. Voel men eigen niet mooi tov andere vrouwen. Met een psychologe praten heeft niet veel nut gehad. Heb ook een hypnose sessie gedaan maar zonder resultaat. Iemand een idee wat wel zou kunnen werken ???

Hallo,

Mijn vriend is onzeker over zichzelf en dat uit zich in achterdocht. Hij is bang dat er iets tussen mij en een andere jongen opbloeit. Verschillende voorbeelden: afgelopen koningsnacht was ik met een vriendin in de stad en twee vrienden vanuit haar vriendengroep gingen mee (wist ik niet vooraf). Mijn vriend denkt dan heel zwart wit, man en vrouw kunnen niet bevriend zijn want er zal iets op romantisch vlak gebeuren. Hij vind dan dat ik moet zeggen "ik wil niet dat ze mee gaan". Ander voorbeeld: binnenkort ga ik met een groep collega's naar een festival. Mijn vriend is ook dan bang dat er iets tussen mij en een collega opbloeit. Mijn vriend heeft hulp gehad, is nu klaar. Het is vooral het stukje uitgaan wat hij moeilijk vind. Ik zit met mijn handen in het haar en weet niet wat ik moet doen. Hopelijk hebben jullie tips.

Ik ben al acht jaar bij mijn vriend, het loopt goed maar ik ben heel erg jaloers en vind dat echt niet kunnen hoe ik reageer.

 

Ik ben voortdurend bang en voel me vaak afgewezen en gekleineerd. Ik heb voornamelijk last als mijn vriend naar anderen kijkt op een manier die begeerte en interesse en aandacht verraadt.

 

Ik voel me dan zo klein en nietig en word daarna woedend zover zelfs dat ik de relatie zou verbreken wat mijn vriend dan niet wil.

 

Verder weet ik ook dat mijn vriend niets verkeerd doet maar ik ben erg onzeker vooral daar ik borderline heb en overgewicht en daarom me minderwaardig voel ik zou heel graag van dat gevoel afkomen.

 

Ik heb therapie voor borderline maar op die jaloezie word niet veel doorgegaan wat ik echt jammer vind daar dit nog zeker mijn grootste probleem is ik weet het allemaal niet meer.

Hoi.. ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen..
Ik wil graag alles er even uitschrijven zodat het even minder zwaar op me geest ligt en ik wat rustiger kan worden
Het zit dus zo
Ik heb nu een 1+ jaar een relatie
Hij is de liefste jongen ooit, hij is zorgzaam eerlijk loyaal eigenlijk alles wat een goede relatie nodig heeft dat geeft hij. Hij doet niet stiekem, houd niks achter. Eigenlijk zou alles helemaal goed moeten gaan.
Alsnog ben ik Zo jaloers en zo beschermend over hem. Alles wat me niet zint kan me jaloers en boos maken. Echt extreem ook.
Misschien ligt het aan mijn borderline en ik heb nogal veel meegemaakt vroeger, ik ben vaak in de steek gelaten. Ik ben ook vaak gebruikt en voorgelogen en er is vaak vreemd gegaan..
Bij hem weet ik dat het anders is, als ik luister naar mezelf diep van binnen dan weet ik dat ik me “aanstel” en moet veranderen. Maar mijn hoofd word zo gek van de kleinste dingen. Als ik denk aan zijn exen word ik boos dat ze hem hebben gehad voor mij, ik word niet boos op hem maar ik haat het idee dat iemand hem heeft gehad.
Als ik hoor dat ie met sommige meiden bevriend was, word ik eigenlijk al jaloers. Of als ik merk dat hij met vrienden is en er meiden zijn. Als ie naast een meisje moet zitten.

Soms kan ik het tegenhouden en mezelf inpraten van nee er is niks aan de hand, die tijden kende hij mij niet eens bijvoorbeeld en sinds ik hem ken is er nooit iets gebeurd wat me niet zinde met hem en een meid maar toch slaat mijn hoofd soms op hol.. Word ik helemaal gespannen en boos en ook op hem uiteindelijk want hij zegt t hoe het is en zegt dat ik hem moet vertrouwen omdat hij mij ook 100% vertrouwt en omdat hij niks verkeerd doet en soms is zijn geduld ook op dat snap ik heel goed.
Dan krijgen we ruzie
En dan ga ik door en door, soms zelfs schreeuwen terwijl ik vanaf begin al spijt heb eigenlijk dat ik erover begon of boos werd.

Ik hou zo ongelofelijk veel van hem echt ik wil met hem eindigen en hij ook met mij maar ik weet niet wat ik moet doen om te zorgen dat dit wat minder word.
Ik ben op deze manier niet de vriendin die hij verdient want hij verdient echt de wereld. En dat kan ik hem op deze manier niet geven.
We hebben periodes dat het heeel goed gaat maar ik voel mezelf dan soms steeds weer terugzakken in die jaloezie en onmacht daarmee. Het maakt me verdrietig en zo vermoeid… :(

Ik ben ziekelijk jaloers omdat ik zelf ben vreemd gegaan,heeft iemand hier ook"last"van?

Heel veel schuld en schaamte en kan het niet vertellen omdat ik van hem hou en geen pijn wil doen want voor hem ben ik de enige.

Dat is nu helemaal geen optie meer omdat het al lang duurt.
Ik ga wel hulp zoeken maar ik wil zo graag praten met"lot"genoten
Houdoe Anne

Ik lees alle verhalen en wil graag het mijne delen. Ik heb namelijk besloten dat ik graag voorbij wil gaan aan jaloezie. Het voelt voor mij zo natuurlijk om met andere mannen dan mijn vriend te knuffelen of soms zelfs intiem te zijn. Dat zegt helemaal niets over mijn liefde voor hem. Mijn vriend heeft precies hetzelfde gevoel hierover als ik.

Het is alleen niet dat ik niet jaloers ben. Ik ben heel erg jaloers zelfs. Wanneer hij met iemand anders is, dan overvalt me een grote angst, buikpijn, kortademig, concentratieproblemen etc. Ook als ik met iemand anders ben, dan is er vaak angst dat mijn vriend het niet leuk vind en ik hem kwijtraak. Toch, wil ik heel graag over die angst heen. Ik weet zeker dat het kan! De vrijheid om meer mensen lief te hebben dan alleen hem voelt zo goed! Alleen maar meer liefde en vrijheid!

Ik merk, dat als ik niet tegen de angst vecht, maar het omarm, het als een klein bang kind zie dat ik kan omarmen.... dan kan ik open blijven en dan overvalt me vervolgens een groot gevoel van liefde en dankbaarheid. Zowel voor mijn vriend als voor de vrouw met wie hij is. Ik hoop alleen dat de angstaanvallen minder en korter worden in de loop der tijd, want het is een hel om daar doorheen te gaan. Ze stoppen wel altijd weer op een gegeven moment.

Wilde het graag even delen, om een andere kijk op jaloezie in te brengen. Ben benieuwd wat het in je oproept als je dit leest?

sinds 2 jaar gescheiden na een lang en moeizaam huwelijk, 3 kinderen, 2 kleinkinderen(tweeling). Ex partner heeft relatie met een goede vriendin van me. Zelf inmiddels ook relatie met een leuke man uit Afrika. Kinderen accepteren relatie van hun vader met vriendin maar keuren mijn relatie met mijn vriend af. Ik ben jaloers op de aandacht die mijn kinderen de nieuwe relatie van hun vader geven. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. De relatie met mijn kinderen verandert en niet ten goede. iemand advies??

Toen ik klein was, werd ik altijd vergeleken met anderen. Ik moest me gedragen zoals anderen. Ik weet het niet zeker, maar ik heb het gevoel, dat ik daardoor heel vaak heel erg jaloers wordt op anderen: ik vergelijk me continu met anderen.

Het heeft eigenlijk heel veel invloed gehad op mijn leven, maar om eerlijk te zijn is er nooit een drive geweest om hulp te zoeken. Ook al was jaloezie altijd een groot struikelblok. Ik was bijvoorbeeld altijd jaloers op mijn beste vriendinnen op school. Ze waren ongeveer even slim/slimmer, maar ik moest beter scoren dan zij! Dat moest. Het is onzin, dat weet ik, maar dat laat helaas die gevoelens niet verdwijnen.

Nu, 21 jaar inmiddels, heb ik een vriend. Hij heeft een geweldige persoonlijkheid. Altijd praatjes en de mensen om hem heen vinden hem ook geweldig. Toch ben ik jaloers op hem. Ik voel me een schaduw als ik bij hem in de buurt ben, aangezien ik wat minder een praatgraag ben. Ik voel me in een hoekje gedrukt. Ik weet dat deze gedachtes ongezond zijn, maar toch blijven ze bij me. Het maakt me moedeloos...

Hallo ik ben heel jaloers. Zo jaloers dat mij vrienden het evht beuh is. Ik wil er echt vanaf geraken.. ik wil haar niet kwijt... hoe kan ik hier aan werken. Aub help mij!!

Ik ben vrij jaloers op mijn vriendin omdat ze als ze heeft gedronken vrij uitbundig word ma ook wel zonder alcohol ik vind dat vreselijk moeilijk en ga me dan heel promoverend gedragen waar door we dan een vrij dikke bonje krijgen want ik weet dat ik haar moet vertrouwen ma Op 1 of andere manier lukt mij dat niet waardoor her helemaal uit de hand loopt wat ik helemaal niet wil , moet ik nu gelijk in therapie of zijn er andere tips

Dan zou ik dat zeer graag willen horen want wil haar geen pijn doen

Ik merkte dat ik veel last had van jaloezie. Of het nou naar mijn vriend was die iets leuks had of deed of een vriendin. Ik merkte dat ik mij ging irriteren en zelfs dat ik de ander het niet gunde. Dat vond ik heel naar van mezelf, zo wilde ik niet zijn.

Ik heb hulp gezocht en hier in korte tijd veel van geleerd. Het belangrijkste voor mij was het leren hoe ik op een goede manier om kan gaan met jaloezie. Niet om de ander dat te misgunnen maar om er achter te komen dat waar ik jaloers op was dus ook iets was wat ik graag wilde.

Ik ben toen die dingen waar ik jaloers op was meer ruimte gaan geven in mijn eigen leven. Hierdoor werd ik veel blijer en kon ik ook met meer plezier het de ander gunnen. Een mooie win win!

Mijn vriend is enorm jaloers. In het begin vond ik dat nog wel lief. Iemand die veel om me gaf, ik was dat niet gewend. Vroeger in verschillende tehuizen gewoond en ik wist niet hoe het voelde dat er iemand is die echt van jou houdt.

Na een poosje werd het heel vervelend die jaloezie en kregen we er vaak ruzie om. Ik mocht niet meer alleen over straat van hem, hij dacht dat ik vreemd ging. Dat was voor mij de druppel. Ik voelde me ook bedreigd door hem en ben naar een vriendin gegaan.

Toch gaf ik nog om hem omdat hij altijd weer spijt kreeg van zijn gedrag. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat hij hulp moest zoeken omdat ik inmiddels wel wist dat zijn jaloezie ziekelijk was.
Dat wilde hij niet helaas en toen heb ik het toch uitgemaakt.

Ik schrijf dit omdat ik hoop dat andere mensen die zo ziekelijk jaloers zijn wel in therapie gaan. Het maakt je relatie stuk en heeft niks met liefde te maken.

Ik ben jaloers op mijn zus. Ik zou graag zoals zij willen zijn. Ze is super mooi en dun, terwijl ik dat absoluut niet ben...

Mijn vriendin kan nogal eens jaloers zijn. Ik heb een paar leuke vriendschappelijke vriendinnen en als ik daarmee ga afspreken, dan ontstaan er allerlei verhalen in haar hoofd. In die verhalen vind ik hen dan leuker en ga ik er dan met hen vandoor. Ook al hebben wij al meer dan twee jaar een relatie, ze kan nog steeds jaloezie-aanvallen krijgen.

Ze kan ook jaloers worden als ik andere vrouwen aantrekkelijk vindt, of als zij denkt dat ik andere vrouwen aantrekkelijk vindt. Natuurlijk zit er onder die jaloezie onzekerheid en angst bij haar. Ze weet zelf wel dat dit gebeurt en probeert niet te veel in de verhalen mee te gaan. Het liefste zou ze er zelf ook veel relaxter mee kunnen omgaan, maar dat lukt op dit moment (nog) niet.

Ik probeer dit allemaal zoveel mogelijk bij haar te laten, en me niet erdoor te laten beperken of me te veel gaan aanpassen. Dat lukt echter niet altijd. Als ik de jaloezie (en de bijbehorende claim) voel, dan kan ik het daarvan benauwd krijgen, en stress voelen, en dan ga ik toch soms mijn gedrag aanpassen, waardoor ik me minder vrij voel.