Bloosangst - forum lotgenoten
Lotgenoten bloosangst
Heb je last van bloosangst? Vind je het moeilijk om hiermee om te gaan?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met bloosangst en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Mijn trauma & advies (Verhaal 35)
Hij kreeg door dat als hij me lang intens bleef aankijken met anderen erbij dat ik rood werd, en dat vond hij natuurlijk maar al te prachtig. Toen hij dit eenmaal doorhad kon hij het natuurlijk niet laten om dit vaker te doen.
Ik ben altijd wel een beetje verlegen geweest, maar dit sparkte op school voor mij een hele nieuwe angst; de angst voor het blozen. Zo werd ik als met iets werd gevraagd door de leraar in de klas eigenlijk bijna altijd voor mijn gevoel zo rood als een tomaat, gelukkig waren mensen in de hogere klassen er totaal niet meer vervelend over.
Ik ging gewoon door met mijn leven en dacht er destijds niet super veel over na, ik had namelijk ook een hele andere kant; Op de voetbal was ik echt een popie jopie en daar was ik super zelf verzekerd als ik aan het woord was in een volle kleedkamer, zo ook thuis, in de sportschool en ik hield enorm van een feestje en was hier ook super sociaal en zelfverzekerd. School was dus gewoon echt waar mijn trauma zich mee geassocieerd had.
Langzaam maar zeker sloop de angst om te blozen toch ook over in andere aspecten van mijn leven, het is zon gek iets als je erover nadenkt eigenlijk, je creeert echt gewoon je eigen problemen.
De echte onderliggende angst is de angst om negatief beoordeeld te worden, en dit is een lastige om vanaf te komen helaas omdat het diep in ons DNA zit. In mijn geval is het de angst dat mensen zien dat ik zenuwachtig ben in sociale situaties, en mij daarom als minder gaan zien. Dat is mijn echte pijnpunt, zij het zweethanden, niet ontspannen kunnen lachen, blozen, raar uit mijn ogen kijken, vul je eigen maar in.
Hoe los je dit op? Op het moment dat je er daadwerkelijk vrede hebt met dat deze dingen gebeuren, gebeuren ze niet meer, echter is dat erg lastig en niet vandaag op morgen veranderd. Dit zou echter wel je lange termijn doel moeten zijn.
Wat kan je op de korte termijn doen? Exposure therapy, google dit zelf maar ik heb al een hele paragraaf geschreven ;) maar dit helpt echt zeker. Snel gezegd is het gewoon dingen doen die je eigenlijk een beetje eng vindt.
Ik heb met deze methode zeker resultaten geboekt, en kan en doe veel dingen die ik vroeger enorm eng zou vinden, zo gaf ik vorige week nog een presentatie voor een mannetje of 40 in een grote zaal, en wat denk je? hij ging goed!
Ergens ben ik toch nog steeds dat kleine jongentje van 12 die ongemakkelijk wordt als je naar hem kijkt en zich daar maar o zo zwak over voelt. Voor mij ligt de weg naar geluk in ware zelfacceptatie, en niet als in omdat ik dan nooit meer zenuwachtige kwaaltjes zou hebben, maar juist ook deze van mezelf accepteren.
Ik heb eigenlijk een enorm goed leven en goede vrienden en vriendinnen, maar ben toch zeker nog herstellende van het opgelopen litteken van de bloos en eigenlijk dus sociale angst.
Laat graag een reactie of eigen verhaal achter
Ik heb denk ik bloosangst. (Verhaal 34)
Blozen en controle kwijt (Verhaal 33)
Ik ben 22 jaar en heb last van blozen en de controle kwijt raken.. nu de zomer er weer aan komt is het langer licht en wil je graag op een terrasje zitten zonder te blozen.. het klinkt misschien “gek” maar zulke leuke dingen houden mij tegen! Festivals waar het druk is of drukke winkelstraten vind ik eigenlijk maar niks. Ik doe het wel , maar altijd heb ik spanning of bang te zijn om te blozen.. ik heb het al jaren maar het word soms wel is erger heb ik het idee! Met bekende of onbekende het maakt niet uit. De ene keer lukt het me om er overheen te zetten en de andere keren niet. Ik ben hier op deze site gekomen via een artikel op internet en ik wou graag mijn verhaal delen en jullie verhalen lezen.
Kom in contact (Verhaal 32)
We hebben met 5 vrouwen een app groepje aangemaakt en binnenkort gaan we zn allen afspreken om gezellig wat te drinken en ervaringen uit te wisselen. We hebben elkaar via dit forum leren kennen. Als je zin hebt om in contact te komen kan je mailen naar; deeljeverhaal2024@hotmail.com.
Groetjes
Delen (Verhaal 31)
Mijn naam is Toon en ik heb al vele jaren last van bloosangst. Vooral in situaties waarin ik niet makkelijk weg kan en ogen op mij zijn gericht. In mijn geval dus het meest voorkomend bij vergaderingen en samenkomsten in mijn werk. Ik heb altijd gehoopt/ gedacht dat het minder zou worden als ik ouder zou zijn, getrouwd of vader maar helaas het is blijkbaar verbonden met mij. Soms lukt het om het een plekje te geven en valt de spanning weg. Dat voelt dan soort van bevrijdend. De eerst volgende keer begin ik me toch weer druk te maken van te voren. Best wel vermoeiend. Delen jullie je angst met anderen en bv ook collega's of alleen naasten?
In sociale situaties, als ik dan begin erover na te denken is het omzeep en moet ik mij de hele tijd onder controle houden. Zeer vermoeiend. We hebben een whatsapp groepje met lot genoten, zin om je eraan toe te voegen? Groetjes
Bloosangst (Verhaal 30)
Ik ben bezig met een therapeut, exposure is het beste zegt zij maar lastig seg!
Hoe meer ik er mee bezig ben, hoe erger dat ik het heb. Het komt ook met periodes veel erger voor. Ik heb binnenkort een nieuwe job en ik ben me nu al aan het druk maken over wat er gebeurd als ik daar moet blozen......
Laten we in contact komen (Verhaal 29)
Ik las dat meerdere mensen behoefte hebben aan contact met anderen die hetzelfde probleem ervaren. Ik heb een emailadres gemaakt; deeljeverhaal2024@hotmail.com
Als je me daar een mailtje stuurt kan ik eens kijken op welke manier we gezamenlijk in contact kunnen komen!
Liefs
Veroordeel het blozen niet (Verhaal 22)
Nou jullie snappen me wel. Ik zou eigenlijk graag eens echt in contact willen komen met een lotgenoot maar weet ook even niet hoe ik dat voor me zie vanuit deze anonieme pagina.
Ik ben 29 en heb hier ook veel last van. Ik zou ook graag in contact komen met lotgenoten. Hoe zouden we contact op kunnen nemen?
Gr
Zijn jullie al in contact gekomen met elkaar? Ik zou me graag bij jullie voegen!
Laserbehandelingen? (Verhaal 27)
Ik heb al mijn hele leven last van bloosangst. Ik ben nu 30 jaar en ik heb het onder controle. Ik weet mezelf redelijk rustig te houden als het blozen opkomt waardoor het snel weer weg zakt, en weet in de meeste situaties mezelf aan te passen zodat het blozen ook minder wordt.
Maar tegelijkertijd is het voor mij dus alsnog een groot probleem. Omdat ik mezelf continu onder controle houd. Als ik dat niet doe moet ik eigenlijk altijd meteen heel erg blozen. Ik denk vaak, als ik niet zou kúnnen blozen zou ik veel spontaner en socialer zijn.
Ik heb het idee dat ik mezelf en mijn bloosangst best wel heb geaccepteerd en het er daardoor ook kan laten zijn. Maar ik houd het wel klein en veilig, en houd mezelf erg rustig zodat het dus ook wel weer weggaat.
Ik wil mezelf niet meer zo onder controle houden en ik wil gewoon zoveel mogelijk spontaan reageren op dingen. Maar dat is zo kwetsbaar als je de hele tijd zo erg rood wordt. Het zal vast minder worden als ik mezelf heel erg blootleg daarin en gewoon in het middelpunt van de groep ga staan (wat ik eigenlijk best wel soms zou willen), maar ik vind dat eigenlijk echt té moeilijk om aan te gaan. Omdat ik weet dat ik dan rood word en om dan nog even je spontane ik te zijn is dan heel erg moeilijk.
Ik zit daarom te denken aan IPL laser behandelingen. Ik denk vaak aan hoe fijn het zou zijn als mijn lichaam niet meer zo heftig reageert. Ik weet zeker dat ik mezelf dan veel beter zou kunnen uiten.
Ik ben benieuwd of mensen dit herkennen en misschien ervaring hebben met laserbehandelingen? Of misschien een andere tip?
Laat je het weten of het werkt?
Bang voor de mening van anderen, maar verder geen sociale problemen (Verhaal 6)
Ik heb helaas ook last van bloosangst.
Als mensen het over taboe onderwerpen hebben wordt ik al rood.
Ook als er iets gebeurd is en ze hebben het erover wordt ik rood bang om de schuld te krijgen etc.
Mijn hartslag gaat dan omhoog en ik voel mijzelf vuurrood worden ben dus gewoon bang voor de mening van andere.
Verder heb ik op sociaal vlak geen problemen maak makkelijk contact en op een feestje heb ik meestal het hoogste woord.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben en vooral wat kan ik er aan doen?
Dit doet mij heel goed om te lezen, mag ik vragen hoe oud je bent? Ik heb precies het zelfde! Iets wat je totaal niet hebt gedaan of zo over iets denk, en toch knal rood worden omdat je bang bent dat ze het aan je gaan vragen. Al is het voor de grap. Dan word je uiteindelijk rood en niet een beetje, echt knal rood. En inderdaad met een feestje met iedereen kunnen praten, bij mij komt dit door de alcohol. Ik drink soms expres meer zo dat ik gewoon niet meer rood word.
Ik heb precies hetzelfde. Bij mijn familie en vrienden heb ik hier geen last van. Maar op het werk wel, omdat ik het idee heb dat er een bepaalde druk op mij ligt (terwijl dat niet zo is). Ik word rood om de kleinste dingen of als ik het woord krijg en ik was van te voren nooit zo. Het maakt me wel onzeker en daardoor wil ik juist meer op de achtergrond zijn omdat ik niet wol blozen. Terwijl ik normaal juist wel praatjes heb. Ik ga dan altijd achteraf heel erg piekeren over wat ze van mij vinden en hoe voorschut het is. Alleen het beste is inderdaad het accepteren, en dat klinkt makkelijk maar het is moeilijk. Als je gaat blozen kan je miss in je hoofd bedenken: oke laat maar komen, het is goed zo. Mijn collega’s doen nog steeds hetzelfde tegen mij en zeggen vaak genoeg dat ze mij een leuke collega vinden en graag met mij werken. Bloosangst is echt iets wat voor jezelf vervelend is want andere mensen hebben er geen last van of vinden het misschien juist wel schattig ofso. Ik heb er trouwens nog steeds last van, maar probeer het positief te bekijken
Wel fijn om te lezen dat meerdere mensen hier last van hebben.
Deze verhalen het is net of ik mezelf omschrijf. Zoo herkenbaar!
Ik heb gemerkt dat ik tegen sommige mensen heb verteld last te hebben van bloosangst en het bij deze mensen niet erg meer vind om te gaan blozen dus gebeurd het ook minder..
Ik zit er over te twijfelen om het ook mijn collega's te vertellen.
Maar bij de kasse e.d. wat mensen van mij zouden vinden maakt me niet uit. Dus vertel het tegen de mensen die je lief hebt/belangrijk vind dan zul je merken dat het al een stukje minder Wordt.
Hebben meer mensen dit gedaan?
Of als er op het werk iets is gebeurd, en men (nog) niet weet wie ervoor verantwoordelijk is, hup ik weer knalrood ... mijn gedachten: straks denken ze dat ik het heb gedaan. En ik voel mn hoofd alweer rood aanlopen. Niet handig, want door die rode kop denken anderen vast dat ik er meer van weet.
Dit heeft zich zo ingeprent in mijn gedachten. Het blozen komt meteen automatisch op ik kan het niet stoppen.
Heb jij inmiddels iets gedaan, geleerd waardoor het minder is geworden?
Begint al als ik eraan denk (Verhaal 28)
Ik bloos heel snel, als ik eraan denk, begint het al. Nu overweeg ik laser behandeling of botox wat ook schijnt te helpen tegen blozen. Hebben hier mensen ook al ervaringen mee? Ik hoor het heel graag!
misschien kort door de bocht en zeker alle begrip voor elke vorm van angst maar waarom zou blozen erg moeten zijn? Ik vind dat blozen een gezonde uitstraling heeft. Ik was vroeger spierwit en heb gebeden om te kunnen blozen, letterlijk. Heb zelfs 'rouge' op m'n wangen gesmeerd als kind en tiener.
Ik zeg niet dat ik je niet begrijp want nogmaals, mijn specialisatie is fobiën/angsten maar het is jouw fixatie op het blozen dat het tot een probleem maakt, anderen hebben hier geen probleem mee. En als er eens iemand een opmerking geeft omdat je bloost (kan vervelend zijn, zeker!), dan kan je iets antwoorden in de trend van 'nou, ik voel me lekker!' of 'warme wangen' of een andere dooddoener.
Hoe denk jij hierover? Ik verneem het graag.
Vriendelijke groeten, Joris.
Je leert om rustig te blijven (Verhaal 19)
Mensen met bloosangst, wij dus, zijn een keer onbewust diep ‘geraakt’ door een bloos moment. Het was niet prettig. We gaan er bij stil staan en hopen dat het de volgende keer niet meer gebeurd. Want ja… wat als iemand het zou zien…
Als je juist wilt dat iets niet gebeurd, dan gebeurt het. Juist omdat we er de hele tijd mee bezig zijn, en daarbij ook gespannen/gestresst zijn. Dit zorgt er juist voor dat we blozen. Het wordt dus een angst.. en wat gebeurt er bij een angst? Juist, paniek en in ons geval dus blozen.
Periodes dat ik het vele malen minder heb, ben ik zeer gefocust op het uitvoeren van bepaalde taken en doelen. Dit zit zo in mijn hoofd, waardoor ik de bloostangst vergeet. Dit maak jezelf ook een stuk zekerder, waardoor dit een positief effect heeft op het bloosgedrag.
Het probleem van de slechtere periodes, waar ik zelf ook in zit, is dat je toch weer een keer diep geraakt bent door een keer te blozen (nogmaals, wat ieder persoon wel eens doet!). Alleen wij ervaren het als ‘zie je nou wel, ik ben er nog niet van af’. Terwijl je bijvoorbeeld nog maar 1x per maand bloost.
Ik weet heel goed hoe het werkt, maar in de periodes is het lastig om weer terug te gaan naar de normale situatie.
Hoe ga ik daar mee om? Ademhalingsoefeningen.. je leert om rustig te blijven in situaties waarin je mogelijk kan blozen. Dit helpt bij mij heel erg. Kijk ook naar de omgeving in plaats van naar jezelf. Mensen houden je echt niet in de gaten wat je wel of niet doet. Juist omdat we het zelf wel doen, ga je dingen ‘denken’. Deze gedachtes zijn zelf verzonnen en dus niet waar! Denk daarom aan leuke dingen…
Goed om in ieder geval een forum te vinden en om deze verhalen te delen!
Rationeel snap ik er niets van (Verhaal 26)
Ik heb toen ik thuis kwam zo hard gehuild (Verhaal 15)
Inmiddels ben ik zo'n 12 jaar verder en het gaat heel erg op en af. Het is nooit over geweest maar er zijn wel momenten geweest dat ik er beter mee om kon gaan of dat ik mezelf wijs maakte dat het allemaal niet zoveel boeide. Dat hielp. Ik vermijd ook geen situaties. Heb mezelf altijd voorgehouden dat niet te doen omdat mijn klachten dan nog verder zullen verergeren. Door de jaren heen heeft dit ervoor gezorgd dat ik zonder me vooraf ziek te voelen van de zenuwen, naar bijvoorbeeld feestjes kan. (Dit betekent niet dat ik er met plezier heen ga).
Vandaag was er weer iemand die me erop attendeerde dat ik altijd rood word.. En daar ga ik weer. De gedachte alleen al is voldoende om het weer warm te krijgen. Ik ben altijd "erg goed in invullen wat iemand op dat moment denkt over mij". Ik ben wel eens bij een psycholoog geweest maar ben toen gestopt omdat ik de indruk kreeg dat de klachten alleen verergerden omdat ik er nog obsessiever mee bezig was. Verder durf ik dit met niemand anders te bespreken. Ergens heb ik de hoop opgegeven dat dit nog ooit overgaat. Anderzijds verpest het zoveel... Ik voel me onzeker en heb geen zin om aan nieuwe dingen te beginnen. Ik sta stil met mijn leven en vind dat doodzonde.
Als je erover verder wil praten sta ik daar voor open. Ik herken je verhaal.
Ik bloos ongecontroleerd (Verhaal 4)
Ik bloos ongecontroleerd, als ik bijvoorbeeld in een vergadering aan de beurt ben, als de aandacht op mij valt. Maar ook als ik plots een bekende/oud bekende tegen kom op straat. Als ik een plotselinge vraag gericht krijg aan mij. Als mijn auto afslaat bij het wegrijden van een stoplicht of bij de kassa in de winkel. Laatst vielen gesprekken tijdens een verjaardag volledig stil omdat iemand me naar een bepaalde tattoo vroeg en daar wou iedereen wat van weten, joh heb jij een tattoo? Een ander en die heb je laten weglaseren? Een ander wat stond er dan? Nou de gene die mij de vraag stelde kreeg al plaatsvervangend schaamte bij het zien van m'n rood aangelopen hoofd. Snel opgestaan (gevlucht) naar het toilet, mijzelf herpakt en vanaf dan kan ik alles en iedereen weer aan. Maar op dat moment zak ik gewoon door de grond. Geen idee hoe het kan dat ik zo ongecontroleerd bloos. Onlangs stond ik bij de kassa en ik liet een vrouw voor, die vrouw was er zelfs door verbaast omdat er meerdere lange rijen stonden en in ene door kon lopen. Ze had dus mazzel en ik was aardig...maar daar sta ik weer met een rood hoofd? Het is niet dat ik mijzelf ervoor hoef te schamen dat ik haar voor laat? Dus ik snap het zelf niet. Ik heb ook zelf het idee dat ik me van niets aantrek wat een ander van mij vind, mogelijk lieg ik mijzelf hierin voor. Ook kan ik heel erg sociaal zijn. Het blozen bij bijvoorbeeld een kassa is heel veel minder geworden, geen idee waarom. Misschien is het ook mijn doorbloeding? Als ik sport bijvoorbeeld een potje voetballen met wat vrienden dan eindig ik met een rood hoofd vaak als enige en dit voelt dan niet als blozen. Ook bij hard lachen kan ik flink rood worden en ook hierbij ervaar ik geen schaamte. Dus ben er een beetje moedeloos van geworden. Heb zelf niet het idee dat een paar ademhalings oefeningen dit gaat kunnen verhelpen of het blozen te leren accepteren. Ik las hierboven iemand die melde dat ze met haar therapeut zich had gefilmd en dat het blozen wel meeviel, nou voor mij is dat anders, ik word er soms zelfs op gewezen terwijl ik er dan zelf nog niet eens van bewust ben. En het aller ergste is dan dat iemand het even moet onderstrepen 'kijk hem nu rood worden dan' dit doet een stotterende vriend vaak bij mij. En ik altijd beleeft naar hem luisteren zonder te lachen als hij weer eens alle kanten op glitch't. Zo even een heel boek van me afgeschreven (niet dat dit mij zal helpen,mogelijk een betere diagnose) Wie weet helpt hypnotherapie.. reacties zijn welkom. Marcel.
Ik herken je verhaal. Ik loop hier zelf ook al 7 jaar mee rond. Het begon bij mij met 20 Tot 30x per dag blozen. Dit gebeurde voor het eerst rond mijn 21ste. Ik ben nu 28 en na vele therapieën, meditaties, cognitieve gedragstherapie, hypnotherapie, etc etc Ben ik nu op een punt dat ik nog maar een paar keer per week er last van heb. Ik vermijd nog wel bepaalde situaties. De pauze op het werk, met zen alle aan een tafel is vaak heel slopend voor mij. Ik ga dan meestal een rondje lopen. Als ik merk dat mijn angst hoog zit. Ik heb ook nog heel vaak het idee dat ik een rode hoofdhuid heb, het trekt dan helemaal. Maar dan is er niks, dat gevoel vergert vaak mijn angst om te blozen. Dus ben mijzelf heel de dag aan het overtuigen dat er niks aan de hand is. Ellende, ben al best ver in heel het verhaal maar het gaat nooit helemaal weg. 100% vertrouwen dat ik niet ga blozen heb ik niet, behalve in de sportschool daar heb ik er vreemdgenoeg nooit last van. Magoed Uhm wat tips die ik je kan geven. Tryptophan pillen helpen wel om het te voorkomen en witte thee (heel de dag door) helpt ook heel erg. Geen koffie drinken en voldoende slaap. Als het bij mij echt heel erg hoog zit slik ik Rustgevend van A vogel. Allemaal makkelijk verkrijgbaar. Ik ga nu emdr therapy proberen, wellicht helpt dat. Hoop dat je iets met mijn verhaal kunt.
Eindelijk een herkenbaar verhaal. Ik bloos als iemand mij een vraag stelt, bij vergadering, bij iemand die ik plotseling tegenkom, bij de arts, op m’n werk, collega s en noem maar op. Ik word niet zomaar een klein beetje rood, maar echt tomatenhoofd rood. Bij mijn opleiding moet ik nu intake gesprekken voeren, altijd met een tomatenhoofd. De angst is enorm om rood te worden, toch blijf ik wel dingen doen. Maar ik ben er zo klaar mee, om altijd elke dag daar maar weer mee bezig te zijn. De opmerkingen, het altijd maar moeten uitleggen... Iemand tips voor mij?
Zelf ben ik pas 19 jaar en m'n hele leven al last van blozen, vooral als ik in een warme kamer zit in de winter waar het licht aanstaat. Vreselijk. Nu had ik er een paar maanden minder last van. Tot ik weer ging werken en leren na de zomer vakantie, ik voel het per dag erger worden. Nu heb ik zelfs de angst aan tafel bij mijn ouders en broer. Pure angst om rood te worden en mensen gaan denken dat er iets is, daar word ik rood van. Heel apart rood worden om de angst om rood te worden. Ik heb zelfs vandaag gezegd dat ik niet mee eet omdat ik ziek ben, puur omdat ik bang ben om rood te worden. Dit omdat ik vandaag op werk meerdere keren rood werd midden in een gesprek terwijl ik aan het luisteren was en er niet eens wat werd gevraagd aan mij. Dit gesprek was ook nog is 1 op 1, niet eens met veel mensen. Ook weer midden in een gesprek angst om rood te worden, wat uiteindelijk dan uiteraard ook gebeurd. Heel vervelend allemaal, helemaal omdat ik alles begin te vermijden. Terwijl ik pas 19 jaar ben en niemand dit eigenlijk van mij verwacht, ook omdat ik best wel heel sociaal ben en niet per se verlegen.
Ik vind het zo vervelend (Verhaal 25)
Bij het afrekenen bij de kassa, in de trein, presentaties, lunch pauze, eigenlijk bijna in iedere situatie dus. Ik vind het zo vervelend en het belemmerd mij enorm in mijn dagelijkse bezigheden. Ik kijk er echt tegenop om de trein te pakken als het wat drukker is of in mijn eentje door de stad te lopen (terwijl dit juist dingen zijn die ik buiten het blozen om echt leuk vind).
Nu ik me er zo bewust van ben wil ik binnenkort ook zeker in therapie gaan en er werk van gaan maken om het minder te maken!
Heel erg bewust van mezelf (Verhaal 16)
Viel vaak buiten de boot waardoor ik erg onzeker werd en mezelf zijn was opeens niet meer goed genoeg.
Jarenlang doodsbang voor alle sociale situaties. Pauzes op het werk. De beurt krijgen in de klas. Met iemand praten was al moeilijk. Ik kreeg soms zonder reden zelfs al een rode boei!
Ik hield het niet meer vol maar durfde het nergens te bespreken.
Uiteindelijk gevraagd aan huisarts wat nu? Dat kon door Corona door de telefoon en dat maakte de drempel lager.
Ik kreeg op mijn verzoek citalopram en sinds ik dat gebruik is alles over! Ik heb nog nooit zo lekker en ontspannen in mijn vel gezeten.
Het was voor mij het antibloos middel en daarmee dus ook meer ontspannen!!!
Wat fijn dat je ervan af bent met citalopram!
Ik heb ook al jaren last van bloosangst en wil ook dit medicijn gaan proberen. Ben alleen bang voor de bijwerkingen en eventuele verslavende werking. Hoe is dat bij jou? En welke dosis gebruik je?
Groetjes
Ik bloos al mijn hele leven (Verhaal 7)
Beetje vergelijkbaar met bovenstaande verhalen. Ik bloos al mijn hele leven maar vanaf de middelbare school ben ik er pas op gaan letten en heb ik het mezelf steeds moeilijker gemaakt.
In het begin gebeurde het alleen als ik bijvoorbeeld de beurt kreeg in de klas of een presentatie moest houden. Inmiddels gebeurd het echt overal. Als ik een een op een gesprek heb met iemand, als ik uit eten ben met mijn vriend, als ik iets af moet rekenen bij de kassa, wanneer ik gewoon met mijn familie aan het avond eten ben, als ik onverwachts iemand tegen kom op straat of in het ov, enz. Het erge is dat ik er nu ook nog een zweetangst bij heb ontwikkeld. Als ik rood word begin ik ook enorm te zweten, ook op mijn hoofd, echt vreselijk. Ik moet binnenkort stage gaan lopen bij een bedrijf en ik zie nu al zo erg op tegen alles alleen maar door dat stomme blozen.
Ik ben nu 21 en blijf hopen dat het een puberteits dingetje is en wel over gaat. Heb ook al emdr gedaan en bij de psycholoog gelopen hiervoor. Heeft allebei niks geholpen. Het enige wat me nu helpt is het drinken van alcohol. Dan heb ik genoeg zelfvertrouwen en kan het me niet meer schelen waardoor ik ook niet meer bloos. Wat ik nu dus doe is altijd twee glazen vodka drinken voordat ik bijv. een sollicitatie gesprek heb, een presentatie heb, of bij mijn schoon familie ga eten. Ik weet het, echt niet slim en professioneel maar op dit moment is dit het enige wat helpt. Ik wil met dit verhaal zeker andere niet aanmoedigen om dit ook te doen maar nu kan ik het in ieder geval ergens kwijt. Ik durf het namelijk tegen niemand te zeggen.
Ik gaf mezelf de schuld van het blozen (Verhaal 24)
Ik heb al sinds ik in de klas moest presenteren angst om te blozen. Daar wilde ik controle op hebben, maar toen werd het erger. Ik weet niet precies waarom ik bloosde, ik denk uit verlegenheid. Vanwege de prestaties die ik moest leveren. Ik dacht altijd vantevoren, het gaat fout, ik ben aan de beurt, toen begon het blozen.
Het voelde alsof ik ergens schuld van had of dat ik schuld zou krijgen. Terwijl niemand mij op dat moment de schuld gaf. Ik gaf mezelf de schuld van het blozen. Terwijl het misschien ook een gevoel was en ik gewoon voorzichtig was en alert op mijn omgeving. Dat is toch niet erg?
plien
Dan denkt mijn brein dan dat ik nerveus word (Verhaal 23)
Ik ben blij dat het mondkapje mijn blozen een beetje verbergt, alleen eind februari gaat de mondkapjesplicht er vanaf. En dan word ik nog onzekerder als dat ik nu ben.
Elke keer als ik in de klas zit, denk ik: geef mij nou niet de beurt, want dan word ik weer rood. Ik creëer een angst, waar ik op dat moment niks aan kan doen.
Ik wil echt van deze angst af, want ik wil gewoon normaal kunnen praten met jongens, of normaal iets voor kunnen lezen zonder rood te worden.
Lange tijd last van bloosangst en wat tips van mij (Verhaal 21)
Ik loop nu stage en merk dat ik dat het mij echt weerhoudt van sociaal zijn. Mijn begeleider is heel druk en sociaal waardoor ik erg geïntimideerd ben. Hij zet mij ook vaak in onverwachte situaties. Ik merk als ik mij kan voorbereiden en weet wat ik ga zeggen en wat ik kan verwachten, dat het rood worden minder is. Ik twijfel om hulp te zoeken en durf er niks over te zeggen tegen familie of tegen vrienden. Mijn TIPS zijn ieder geval:
-Ga op een plek zitten waar de minste ogen op je gericht zijn, bijvoorbeeld achteraan de klas.
-Tijdens presentaties klein beetje foundation op doen zodat je al sneller het gevoel hebt dat de roodheid nog niet te zien is.
-Bereid je goed voor tijdens presentaties etc. zo weet je precies wat je gaat zeggen en kan je de focus leggen op wat je zegt en niet hoe rood je bent.
-Loop soms even weg als het je teveel wordt.
-Leg je handen nonchalant op je gezicht, zo heb je gelijk beetje afleiding en heb je meer controle.
fijn om te weten dat ik niet alleen ben. Iedereen veel sterkte want ik weet hoe veel impact het heeft op het sociale deel van je leven. Het zorgt er bij mij voor dat ik niet alles kan geven in het leven en niet kan laten zien wie ik echt ben. Wat natuurlijk heel jammer is.
Het beïnvloedt mijn hele leven nog dagelijks (Verhaal 20)
Vandaag ben ik ook tot het besef gekomen dat ik eigenlijk mijn hele leven rondom deze angst heb ingericht. Door alles waarbij ik mij ongemakkelijk voel te vermijden, het belemmert mij al mijn hele leven in mijn sociale leven maar ook in mijn werk.
Bij vreemden ben ik altijd kortaf en kan ik ‘arrogant’ overkomen, dat ben ik helemaal niet.. Maar dit heb ik mijzelf blijkbaar aangeleerd omdat mensen dan minder de neiging hebben om tegen me te praten. Als mensen me eenmaal hebben leren kennen hoor ik vaak terug dat ze zich in eerste instantie een beetje bang of geïntimideerd door me voelden. Voor mij stiekem best fijn om te horen, want dat scheelt voor mij weer een ongemakkelijke situatie. Ik zit ook eigenlijk altijd in koude ruimtes (zelfs in de winter heb ik soms de airco aan) om te zorgen dat ik niet al een beetje rood ben, want als ik eenmaal een rood hoofd hebt al is het van de warmte, dan ben ik er de hele dag mee bezig. Ik draag al jaren een dikke laag foundation als extra veiligheid, soms kan ik me nog optijd herstellen en heeft niemand het gezien, dus dat geeft net een tikje extra zelfvertrouwen. En ik heb het ook altijd bij me! Als ik het vergeten ben, dan ben ik de hele dag van slag en ga ik het meestal ergens kopen. Maar als je echt rood wordt dan knalt het er natuurlijk gewoon dwars doorheen.
Heel apart om opeens tot het besef te komen dat het dus daadwerkelijk iets is en hoe erg het eigenlijk mijn hele leven nog dagelijks beïnvloed zonder dat ik het doorhad.. Ik ben van plan hulp te zoeken dmv EMDR, maar ik ben zooo bang dat ik de boel daarmee weer ga aanwakkeren en het weer erger gaat worden..
Ik weet dat ik rood ga worden (Verhaal 18)
Mensen met bloosangst, wij dus, zijn een keer onbewust diep ‘geraakt’ door een bloos moment. Het was niet prettig. We gaan er bij stil staan en hopen dat het de volgende keer niet meer gebeurd. Want ja… wat als iemand het zou zien…
Als je juist wilt dat iets niet gebeurd, dan gebeurt het. Juist omdat we er de hele tijd mee bezig zijn, en daarbij ook gespannen/gestresst zijn. Dit zorgt er juist voor dat we blozen. Het wordt dus een angst.. en wat gebeurt er bij een angst? Juist, paniek en in ons geval dus blozen.
Periodes dat ik het vele malen minder heb, ben ik zeer gefocust op het uitvoeren van bepaalde taken en doelen. Dit zit zo in mijn hoofd, waardoor ik de bloostangst vergeet. Dit maak jezelf ook een stuk zekerder, waardoor dit een positief effect heeft op het bloosgedrag.
Het probleem van de slechtere periodes, waar ik zelf ook in zit, is dat je toch weer een keer diep geraakt bent door een keer te blozen (nogmaals, wat ieder persoon wel eens doet!). Alleen wij ervaren het als ‘zie je nou wel, ik ben er nog niet van af’. Terwijl je bijvoorbeeld nog maar 1x per maand bloost.
Ik weet heel goed hoe het werkt, maar in de periodes is het lastig om weer terug te gaan naar de normale situatie.
Hoe ga ik daar mee om? Ademhalingsoefeningen.. je leert om rustig te blijven in situaties waarin je mogelijk kan blozen. Dit helpt bij mij heel erg. Kijk ook naar de omgeving in plaats van naar jezelf. Mensen houden je echt niet in de gaten wat je wel of niet doet. Juist omdat we het zelf wel doen, ga je dingen ‘denken’. Deze gedachtes zijn zelf verzonnen en dus niet waar! Denk daarom aan leuke dingen…
Goed om in ieder geval een forum te vinden en om deze verhalen te delen!
Schaamte voor bloosangst (Verhaal 17)
Lijkt wel alsof ik er depressief van wordt. Ik heb nergens geen zin meer in en mijd ook vaak sociale contacten. Ik word vaak ineens rood alleen al als ik er aan denk kan ik al vuur rood worden. Of als de aandacht op mij gericht word word ik rood. Ik schaam me er zo erg voor, dit is helemaal niet hoe ik altijd ben geweest en ben verder totaal niet verlegen maar hierdoor zit ik zo slecht in mn vel en word het alleen maar erger voor m'n gevoel. Ik kan er verder met niemand over praten dus ben blij dat ik hier m'n hart kan luchten.
Als ik iemand goed ken dan valt het mee (Verhaal 11)
Ik heb ook heel erg last van bloos angsten. als ik 1 op 1 met iemand ben die ik goed ken valt het wel mee maar als ik met 3 of meer mensen ben en de aandacht komt op mij, dan krijg ik al weer de gedachtes in m’n hoofd van dat ik niet rood moet worden en dan gebeurd het weer. Of als ik aan tafel met mijn familie zit te eten. Of als ik iets moet presenteren, of opeens een bekende tegen kom. Dan gebeurd het weer. Het ligt ook aan de plek waar het is. Als ik weet dat het op de plek waar ik ben licht is, en ik zit met andere mensen aan een tafel, dan gebeurd het rood worden het snelst. Omdat ik dan al in mijn hoofd heb bedacht dat als het gebeurd ik niet zomaar weg kan gaan of het niet hoef te laten zien. Ik weet dat het allemaal in m’n hoofd zit, en ik probeer ook tegen mezelf te zeggen dat het niet erg is als het gebeurd. Maar toch als er dan weer 1 gedachte binnenstroomt met dat ik rood ga worden, dan is het weer raak. Ik word er gek van. Ik heb er al last van sinds me 12e ongeveer. Het vervelendste vind ik dat ik vaak dingen vermijd zoals ergens naartoe gaan, of de aandacht op mij nemen door iets te zeggen.
Ik vond het fijn om mijn verhaal te kunnen delen, zijn er. nog tips??
Ik heb precies het zelfde als hoe jij het beschrijft. Als ik mensen goed ken valt het mee, maar als je met wat mensen aan tafel zit en de aandacht wordt op je gericht gaan de gedachtes al door je hoofd niet rood worden... En juist dan gebeurd het!
Ik heb er al vanaf m'n 16e last van en wil er zo graag vanaf dat ik gewoon weer mezelf kan zijn...
Ik wist niet eens dat dat een "ziekte" was (Verhaal 9)
Het begon rond mijn pubertijd dat ik last kreeg van blozen. Spreekbeurten vond ik verschrikkelijk. Ik kreeg slapeloze nachten van. Enzo ervaarde ik heel veel problemen van tot op heden ik ben nu 42 jaar en nog steeds last van. Het heeft zoveel impact ( negatief)op mijn leven gehad. Ik heb er nu helemaal genoeg van en het moet stoppen. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik ben begonnen met wat meer over te weten en ik ben van plan om hulp te gaan zoeken. Ik wist niet eens dat dat een "ziekte" was en dat er meerdere mensen er last van hebben. Ik dacht gewoon dat ik de enige was die zo is.
Soms heel erg en soms helemaal niet (Verhaal 14)
Ik vermijd vaak sociale situaties (Verhaal 13)
Ik heb sinds ongeveer 2 jaar last van bloosangst. Ik weet niet precies hoe het is ontstaan, maar het hindert me echt heel erg. Ik vermijd vaak sociale situaties zoals dineren met vrienden uit schrik dat ik rood word aan tafel. Als ik weet dat ik elk moment van de stoel kan om even rond te lopen en uit de situatie te stappen, gaat het beter. Ik denk er elke dag over na en probeer mezelf te vertellen dat het niet zo erg is, maar dat werkt niet voor mij. Uit mezelf ben ik heel sociaal ingesteld. Ik hou ervan om met anderen te praten. Vroeger trad ik ook graag op de voorgrond. Sinds ik zoveel bloos, heb ik het gevoel dat ik mezelf niet meer kan zijn. Ik durf vaak weinig zeggen uit schrik dat ik knalrood word. Ik heb geprobeerd om dit met mijn familie en vrienden te bespreken, maar zij vinden dat ik overdrijf. Ook lachen ze soms met het feit dat ik bloos, wat alles nog erger maakt. Ik heb al gezegd dat het voor mij echt moeilijk is en ik het niet fijn vind als iemand ermee lacht. Heeft iemand tips voor mij? Hoe kan ik van mijn angst af geraken? Alvast bedankt!
Ik ga nu EMDR therapy proberen (Verhaal 5)
Ik loop hier zelf ook al 7 jaar mee rond. Het begon bij mij met 20 Tot 30x per dag blozen. Dit gebeurde voor het eerst rond mijn 21ste. Ik ben nu 28 en na vele therapieën, meditaties, cognitieve gedragstherapie, hypnotherapie, etc etc Ben ik nu op een punt dat ik nog maar een paar keer per week er last van heb. Ik vermijd nog wel bepaalde situaties. De pauze op het werk, met zen alle aan een tafel is vaak heel slopend voor mij. Ik ga dan meestal een rondje lopen. Als ik merk dat mijn angst hoog zit. Ik heb ook nog heel vaak het idee dat ik een rode hoofdhuid heb, het trekt dan helemaal. Maar dan is er niks, dat gevoel vergert vaak mijn angst om te blozen. Dus ben mijzelf heel de dag aan het overtuigen dat er niks aan de hand is. Ellende, ben al best ver in heel het verhaal maar het gaat nooit helemaal weg. 100% vertrouwen dat ik niet ga blozen heb ik niet, behalve in de sportschool daar heb ik er vreemdgenoeg nooit last van. Magoed Uhm wat tips die ik je kan geven. Tryptophan pillen helpen wel om het te voorkomen en witte thee (heel de dag door) helpt ook heel erg. Geen koffie drinken en voldoende slaap. Als het bij mij echt heel erg hoog zit slik ik Rustgevend van A vogel. Allemaal makkelijk verkrijgbaar. Ik ga nu emdr therapy proberen, wellicht helpt dat. Hoop dat je iets met mijn verhaal kunt.
Soms zo erg dat ik er soms niet goed van word (Verhaal 12)
Iets meer dan een halfjaar geleden had ik het voor het eerst voor dat ik heel rood werd. Ik zat met mijn vriendje en zijn mama aan tafel en ik was aan het vertellen over school. Plots voelde ik mezelf heel rood en warm krijgen. Zelf zo erg dat ik zwart voor m’n ogen kreeg. Sindsdien heb ik het al vaker gehad. Soms ook eens bij anderen maar lang niet zo erg dan wanneer ik bij het gezin van mijn vriendje ben. Ik snap niet waarom het zoveel bij hen gebeurd en minder of zelf niet bij anderen. Het was een tijdje verdwenen nadat ik mezelf steeds zei “word maar rood, het geeft niet”, maar sinds 2 maand is het terug opgekomen en ik ben het echt beu. Vooral als het warm is heb ik er last van. Gisterenavond en deze middag zat ik aan tafel met het gezin en het was al warm. Ik focuste mezelf erop om niet te blozen en toch voelde ik dat het elk moment kon gaan gebeuren. Een van de personen sprak tegen mij en daar was het, terug soms zo erg dat ik zwart voor m’n ogen had of deze middag had ik zelf het gevoel dat ik misselijk begon te worden/ het gevoel had dat ik bijna moest overgeven. Ik wil er zo graag van af want ik ben normaal een sociaal persoon en het is niet altijd wanneer ik bij hen ben. Soms kan ik uren praten met de mama en gebeurd er niks...
Om het minste of geringst word ik rood in sociaal contact (Verhaal 10)
Ik weet niet precies wat het veroorzaakt heeft, maar opeens was het daar. Om het minst of geringste word ik rood in sociaal contact, 1 op 1, in groepen, bij onbekenden en bekenden. Dit speelt nu al bijna 15 jaar en het lijkt wel of het nooit over gaat. Meerdere keren therapie/behandeling gehad, hoewel het oplucht om erover te praten, lost het mijn sociale angst niet op. Tijdens elke sociale interactie ervaar ik hierdoor veel stress, wat ik jammer vind want ik ben verder best sociaal en dit belemmert mij om volledig los te zijn in deze situaties. Ik vermijd geen situaties, want dan val ik terug zoals ik dat vroeger eerder heb gehad. Maar soms vraag ik het mij af of het die spanning en stress waard is, om daar iedere keer doorheen te moeten. Het voelt als een strijd waar geen eind aan komt..
Ik wil niet tegenover iemand aan tafel zitten (Verhaal 8)
Is er iemand die ook altijd probeert te vermijden om tegenover iemand aan tafel te zitten? Op een of andere manier vind ik dit super lastig en neemt de angst om te blozen toe.. ik probeer tijdens het avondeten altijd aan de kopse kant te zitten zodat er niemand direct tegenover mij zit en het liefst op de plek waar het minste licht is (dus met mn rug naar het raam) ik ben benieuwd of anderen dit herkennen..
Ja ik snap precies wat je bedoeld.. Ik probeer veel situaties van te voren ook al helemaal uit te denken zodat ik de minste kans heb op ongemakkelijke bloos situaties.
Ik heb last van bloosangst (Verhaal 1)
Ik heb al een paar jaar last van bloosangst. Ik baal er steeds meer van.
En dan zijn er mensen die het wel schattig vinden. Pfff...ik word er moe van.
Ik bloos als ik me ergens niet op mijn gemak voel. Dan word ik rood en dat kan wel een uur aanhouden. Op zo'n moment wil ik het liefste naar huis.
Ik zie tegenwoordig op tegen veel dingen, soms ook bij "normale dingen" zoals naar de winkel, sporten, nieuwe mensen ontmoeten, etc.
Ik heb echt precies het zelfde, heel apart. Ben heel sociaal en kan goed met mensen praten maar soms uit het niets wordt ik knal rood. Merk ook dat het fases zijn. De ene keer gaat het maanden goed en de ene keer heb ik er echt maanden extreem last van. Nu heb ik weer van die maanden dat ik er heel veel last van heb, zelfs wanneer er tijdens het avond eten er wat aan mij gevraagd wordt bij mijn eigen familie.. of op werk dat ik er aan denk dat ik rood wordt en dat dan ook uit het niet word. Echt heel vervelend, het doet me wel goed dat meer mensen die zo erg hebben. Hoop gewoon echt dat het minder wordt, de oplossing is waarschijnlijk erg makkelijk: gewoon niks van aantrekken. Het probleem is de eerste 20 keer word je knal rood en dat is verschrikkelijk.
Door het blozen te accepteren ging het beter (Verhaal 3)
Over het algemeen voel ik me prima. Behalve wanneer alle ogen op mij gericht zijn en ik iets over mezelf moet vertellen. Tijdens een rondje kan ik niet meer luisteren naar mijn directe voorgangers en ik voel de roodheid, het blozen opkomen.
Op een gegeven moment heb ik besloten dat het nu eenmaal bij me hoorde, dat ik het wel zou overleven en al vaak overleefd had. Vanaf dat moment ging het beter.
Of ik nu rood word of niet, ik kan inmiddels luisteren naar degenen die voor me iets vertellen. Als ik aan de beurt ben, richt ik me op wat ik wil zeggen en besteed ik geen aandacht aan gedachten over blozen en wat anderen van me denken.
Juist door het blozen te accepteren, kon ik mijn aandacht verleggen en nam het blozen af. Beetje raar misschien maar wel waar.
Het voelt heftiger dan het is (Verhaal 2)
Mijn idee is dat ik als een tomaat rondloop als iemand in een groep iets aan mij vraagt...ik voel het bloed oplopen en krijg het warm. Soms breekt het zweet mij uit.
Hiervoor ben ik naar een psycholoog gegaan die een filmpje van mij heeft gemaakt toen ik het idee had dat ik enorm rood werd. We hebben het teruggekeken en vergeleken met verschillende kleuren. Nu weet ik: het voelt heftiger dan het is!
Voeg zelf een verhaal toe
Zoek een therapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw plaats er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
- ✓ 180+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Angst-Therapie Woensdrecht
07-10-2024:
Angst-Therapie Middelburg
06-10-2024:
Angst-Therapie Nieuwleusen