Ik merkte echte vooruitgang en ik was mijn nare gedachten de baas!

Heb al zo’n 10 jaar last van paniekaanvallen.
Dit is allemaal begonnen door een revalidatie van 1,5 jaar op mijn 19e na een operatie.
Hierdoor kwam ik overdags niet buiten.
Tot ik na een tijdje merkte dat als ik wegging met vrienden, ik het gevoel van extreme zenuwen had.
Dit overkwam me zelfs als ik naar de dichtstbijzijnde kroeg ging wat nog geen kilometer van mijn huis ligt.
Dit werd steeds erger tot ik er heel erg tegenop keek als iemand me voorstelde om ergens naartoe te gaan.
Hierna toch maar naar een psycholoog gegaan waar ik na een jaar ben gestopt.
Ik merkte echte vooruitgang en ik was mijn nare gedachten de baas!
Tot ik ongeveer een jaar later merkte dat de gevoelens weer terug kwamen.
Dit heb ik momenteel steeds vaker, en ik weet van mezelf wanneer dit gaat gebeuren.
Ja, zoals je leest komt dit eigenlijk nooit als verrassing want ik weet op welke plekken dit in mijn hoofd versterkt wordt.
Afgelopen week had ik het echt erg voor mijn doen.
Ik zat op een plek met 6 collega’s waarvan ik wist dat ik niet meteen weg kon, en dat mijn collega’s niet weten waar ik last van heb.
Ik werd toen meteen erg afwezig, hartkloppingen, ontzettend benauwd en het oh zo overheersende gevoel dat ik daar meteen weg moest. Zoals de meesten van jullie weten is dit echt verschrikkelijk.
Dit is even in het kort wat mijn verhaal is.
Heb nog echt erg veel voorbeelden (helaas) zoals bovenstaand.
Maar toch goed om even mijn hart te luchten want daar deed ik dit ook een beetje voor!