Ik ben zo opgelucht dat ik nu weet wat er mis is

Hoi aangenaam ik ben kes, ff internet afgezocht naar lotgenoten en shit maar er valt verbazingwekkend weinig te vinden. Maar hey guess what ik heb dus ook een paniekstoornis. Ben ik nog geen half uur geleden achtergekomen trouwens. Moet het ff kwijt. Ik heb ADD en dit maakt het voor mij lastig om alledaagse dingen te doen, zoals tandenpoetsen of mijn wekker zetten. Ik heb altijd wel geweten dat er nog iets anders aan de hand was maar ik had geen idee wat. Mijn eerste paniekaanval kreeg ik toen ik 10 was. Ik speelde handbal toen ik die leeftijd had. Ik zat die middag rustig in de kantine mijn glaasje spa blauw op te drinken toen ik me plotseling heel duizelig begon te voelen en mijn hart heel erg hard ging kloppen. Het enige wat er in mijn hoofd rond ging was "ik ga dood". Dat bleef een paar minuten zo door gaan terwijl ik mezelf probeerde te kalmeren. Dit was tevergeefs. Het werd alleen maar erger en op een gegeven moment begon ik rondjes door de kantine te rennen en te schreeuwen dat ik dood ging. Ik woon in een klein dorpje dus mijn familie was ook aanwezig en we zijn gelijk naar de eerste hulp gereden. Daar vertelde de dokter mij dat het een hyperventilatie aanval was. Ik had op dat moment geen idee wat dat in hield en dat maakte me ook niet zo veel uit, zolang het maar op hield. De dokter zei dat als het een tweede keer gebeurde ik een liedje moest gaan zingen. Mijn juffen en meesters werden op de hoogte gebracht en zo ging ik elke keer als ik een aanval had een liedje zingen. Maar naarmate er jaren voorbij gingen voelde het nog steeds fout. De aanvallen werden heftiger en korter. Ik wist dat dit geen hyperventilatie kon zijn en dit probeerde ik mijn moeder ook uit te leggen, maar zij wilde niet luisteren. Omdat het ook mentaal niet zo goed ging met mij heb ik meerdere psychologen gehad. Geen van hen wist wat er aan de hand was. Tot Anne. Ik heb het altijd moeilijk gehad met over mijn gevoelens praten en ik ga daarom ook liever niet naar psychologen. Maar Anne was een geval apart. Anne begreep mij zoals niemand anders deed en vertelde mij dat mijn klachten leken te lijden naar een angststoornis. Na wat google werk verklaarde dat de aanvallen, maar ik herkende mijzelf er niet in. Ik heb hier weer over geprobeerd te praten met mijn moeder, maar zij geloofde er nog steeds heilig in dat het hyperventilatie aanvallen waren. Ik ben nu 16 en een paar maanden geleden werden de aanvallen veel en veel erger. Ik voel me ook een soort verdoofd de hele tijd. Alles voelt als een droom. Ik ben toen gaan googelen naar medicatie voor een angststoornis (Ik had hier ook met mijn arts over gepraat) en ik zag bij wikipedia een knopje "paniekstoornis" staan. Ik klikte hier op en na het lezen er van was ik in tranen. Ik heb gelijk een afspraak met mijn arts gemaakt. Hij heeft toen een paniekstoornis geconstateerd. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoelt. Na al die jaren eindelijk weten wat er mis is. Ik kan niet wachten op mijn therapie. Ik hoop dat mensen zich kunnen vinden in mijn verhaal, want ik heb geleerd dat mensen die hetzelfde voelen de enige zijn die je echt zullen begrijpen. Als je ooit iemand nodig hebt om er samen over te praten, voel je vrij me een berichtje te sturen. Mijn instagram is @keskolsteeg