Angst, trauma en paniek

Sinds vorig jaar ben ik letterlijk op de rem getrapt door mijn eigen lichaam. Het roer moest om en ik stortte ter plekke in. Burnout was het gevolg. Ik ben nu ongeveer 1,5 jaar verder en zit nog in de herstelfases. Ik merk dat er zo ongelooflijk veel emoties en trauma's aan het licht zijn gekomen, die had ik allemaal verstopt of heel hard weggedrukt. Triggers zijn voor mij dat mijn hoofd denkt dat ik in gevaar ben, dus moet ik mezelf regelmatig toespreken dat ik Veilig ben. Ook het zien van heftige dingen, het zien van hulpdiensten met sirenes aan en het horen van harde geluiden overprikkeld mij binnen de kortste keren. Dat met de hulpdiensten waar ik een associatie mee heb komt wss uit vroeger vandaan. Ik ben er nog niet helemaal uit wat er daar vroeger mee is gebeurd waardoor dat is gaan groeien. Ik heb in mijn jeugd geen basis veiligheid gehad van huis uit. Door mijn hooggevoelig empatisch vermogen was ik als kind altijd al meer met anderen bezig als met mezelf. En vorigjaar werd besloten dat dat anders moest. Het heeft me al een hoop geleerd en in een bepaalde richting gebracht. Maar ik wil nog meer leren over mezelf en trauma's kunnen helen.. Vind het vooral het fysieke erg lastig momenteel: het toelaten van zo'n angst of paniekaanval.