Ik heb hoogtevrees gehad

Ik heb hoogtevrees gehad. Niet heel extreem, maar ik werd er niet blij van als ik op bezoek ging bij mensen die in een hoog appartement woonden, waarbij je over de galerij naar het appartement moet lopen.

Mijn benen voelden altijd trillerig als ik boven de derde verdieping ergens heen moest en ik bleef zo dicht mogelijk bij de muurkant. Alleen al naar beneden kijken zorgde ervoor dat mijn maag zich omdraaide. 

Waarom ben ik bang?

Die vraag stelde ik mezelf. Want gebouwen zijn vrij stevig gebouwd en storten niet zomaar in elkaar. Eigenlijk is er geen reden om bang te zijn, en toch was ik bang.

Ik wilde dat niet meer, dus ik heb een vriend gebeld die in een appartement op tien hoog woonde. Samen liepen we over de gallerij en keken naar beneden. Mij maag draaide zich om , mijn benen begonnen te trillen en alles in mij schreeuwde om te vluchten. Ik bleef echter. Ik moest me vasthouden aan de railing, want mijn benen luisterden niet meer. Ik bleef naar beneden kijken. Tegelijkertijd vroeg ik mezelf af "waarom ben ik bang?"

Mijn vriend bleef een half uurtje bij mij en toen zei ik tegen hem dat hij kon gaan. Ik bleef er staan. Urenlang. Ik keek naar beneden en onderzocht mijn gedachten. 

Mijn vriend kwam een paar keer checken hoe het met me ging. Blijkbaar werd ik steeds minder bleek of angst elke keer als hij checkte. 

De ochtend werd middag, en de middag werd avond. Mijn vriend bracht me wat eten en drinken. Ik bleef er, op dezelfde plek. Langzaamaan werden mijn benen sterker, en mijn buik stopte met schreeuwen om aandacht. Mijn handen werden minder bezweet. De nacht kwam. Ik ging op de grond zitten . Soms viel ik even in slaap. De volgende morgen stond ik op en keek naar beneden en... er gebeurde niets. Geen buikpijn, geen trillende benen. Ik had mijn gedachten overwonnen. Ik had mezelf bewezen dat er geen reden was om bang te zijn. Ik stond langzaam op en liep heen en weer over de gallerij, terwijl ik naar beneden keek. Toen ging ik naar huis.

's middag ging ik nog één keer terug naar de gallerij op de tiende verdieping. Ik keek naar beneden en ik voelde niets...