Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis

Hallo, ik ben Cris 33jr en heb een gegeneraliseerde angststoornis.

Ik ben in Okt 2017 bij huis gekomen, ik voelde mij leeg, moe, en angstig. Ik ben in 2015 mijn moeder verloren waarmee ik een hechte band had. 5 dagen na de begrafenis is mijn dochtertje geboren.

Rouwen kon ik helaas niet, mijn gezin was belangrijker. Er is daardoor heel veel gebeurd in ons gezin. Mijn vrouw raakte haar baan kwijt en werd overspannen. Dus ik moest de kar deels alleen trekken. heb ik met liefde gedaan.

Toen alles weer een beetje rustig werd, en mijn vrouw een nieuwe baan kreeg, begonnen de klachten. Dit was ongeveer begin 2017. Last van hartkloppingen, geen of weinig interesse in mijn gezin, moe en nergens tot weinig zin in sociale dingen.

Dacht dat het wel over zou waaien, maar schijn bedriegt. We hebben de woning verkocht en wilden graag wat groter wonen. van een rijtjes woning naar een bescheiden 2onder1 kap woning. Het ging alleen heel snel, binnen 4 weken de woning verkocht en nog niks weer. Dit was waarschijnlijk de druppel die de emmer deed overlopen.

Ik was mezelf niet meer, ik begon in paniek te raken. Mijn lichaam liet mij in de steek, last van de spieren, moe, de hele dag in bed willen blijven liggen. En maar malen hoe het allemaal verder moest.

Op een gegeven moment ben ik er zo van geschrokken dat mijn lichaam je zo in de steek kan laten, dat ik verdere scenario's ging bedenken.

"Straks wordt ik nog gek? Moet ik opgenomen worden? Ga ik mijn gezin wat aan doen?'

Vooral dat laatste laat mij niet meer los, straks wordt ik een psychopaat.
Je hoort zoveel verhalen in de media over mensen die al hun ellende mee nemen tegen over hun gezin. Dat ze hun kinderen wat aan doen, noem het maar op.

Ik loop nu bij een psycholoog, en aan de medicatie. Ik moest wel, ik vind dat dit geen gezonde gedachten zijn. Ik snap dat gedachten er zijn, maar de extreme gedachten maken mij naar en angstig. vooral het geen waar ik bang voor ben, dat het wel kan gebeuren.