Ik denk dat ik het krijg dus krijg ik het

Eerst kreeg ik een paniekaanval omdat ik chaotisch in mijn hoofd ben en er meerdere dingen waren die samen de emmer lieten overlopen. Ik dacht dat ik blind werd omdat ik in mijn rechter oog ineens blauwe vlekken kreeg.

Ik probeerde van alles om dat weg te laten gaan zoals in het donker zitten en rustig ademen. Het ging niet gelijk weg waardoor ik gelijk een paniek aanval kreeg. In de maanden erna kreeg ik nog 1 of 2 paniekaanvallen omdat mijn hart zomaar een bonk oversloeg.

Daarna was het de ergste paniekaanval van mijn leven. Ook omdat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg vanwege het overslaan van mijn hart. Ik dacht voor 4-5 uur lang dat ik dood ging.

Mijn lichaam was in zodanige toestand verkeerd dat ik helemaal begon te schudden en heel wazig begon te zien wat alles erger maakte. Ik ben naar de eerste hulp gegaan en daar kreeg ik tehoren dat er niets aan de hand was. Ik geloofde het niet. Hoe kan dit nou?

Daarna heb ik gezworen nooit meer een paniekaanval te krijgen. Ik heb een psycholoog ingeschakeld en na een paar keer praten en meerdere paniekaanvallen te hebben voorkomen stopte ik bij de psycholoog en was ik er ongeveer een half jaar van af.

Ik had toen mijn stage gedaan bij een druk en groot bedrijf. Ik heb meerdere malen erg last gehad van break downs. Alleen ik stelde mij voor om de stage af te maken zodat ik daarna in alle rust kon herstellen. Mijn stage was klaar, ik moest alleen het stageverslag nog maar ik wist dat dit niet een groot probleem ging worden. In de laatste weken was ik al constant grieperig en duizelig.

Ook had ik een wazig zicht. Ik vertelde mijzelf dat het niet erg was en ik ging door. Na toch maar een keer een gesprek met de huisarts te hebben gehad werd ik voor een paar dagen wat rustiger. Daarna kwam het Fenomeen van Raynaud bij het blootstellen van mijn handen bij een korte periode in kou. Dit is een tijdelijke bloedvat vernauwing of afknijping van een of meerdere vingers of tenen bij kou of stress.

Ik schrok hiervan waardoor ik het ging opzoeken op internet. Ik blijk dus de secundaire variant (alleen aan 1 hand) ervan te hebben wat betekent dat er meestal een onderliggende ziekte de oorzaak van is. logischerwijs heb ik toen gelijk weer de huisarts gesproken hierover.

Zij heeft mij bloed laten prikken waardoor ik mij, nadat bekend werd dat het in ieder geval niet aan de vitamines en ontstekingswaardes lag, weer gerust voelde voor een aantal dagen. In die periode had ik ook al dat ik af en toe meerdere nachten achter elkaar wakker werd of wakker schrok van tintelingen en dove gevoelens in beide handen. Dit zat in mijn pink, ringvingers en onderarmen.

in de eerste instantie geloofde ik al dat dit kwam door angst en stress van de angst waardoor het opzich mee viel. Maar later begon ik deze symptonen elke nacht te krijgen.

Ik ben op gaan zoeken wat de meest overeenkomende ziekte was met alle symptonen die ik had en ben toen weer naar de huisarts gegaan. Ik heb nu bloed geprikt op ANA waardes. Dit zijn auto antistof waardes die hele ernstige auto-immuunziektes kunnen aanduiden.

Ik moet nu nog ander half week wachten op het resultaat van deze tests maar word al helemaal zwak, ziekig en depressief van het idee dat ik mogelijk iets van systemische sclerodermie heb.

Hopelijk heb dit natuurlijk niet, maar ik weet ook nu al dat wat die uitslag ook gaat zijn dat de symptomen nog blijven hangen. Hierdoor zal ik waarschijnlijk wel weer iets nieuws verzinnen wat heel ernstig is. Ik ben op het moment bezig met het regelen van een psycholoog. Dit duurt alleen erg lang.

Ik ben er zo extreem veel mee bezig dat ik volgens mij mijn eigen ziektes aan het creëren ben. Ik denk dat ik het krijg dus krijg ik het.

Op het moment dat ik mij goed voel kan ik mij veel beter voorstellen dat het waarschijnlijk gaat om een zware angststoornis alleen op de slechte momenten lijk ik wel daadwerkelijk een patiënt te zijn. Ik hoop op een beter verloop hiervan.