Ik ben 19 jaar en heb diagnose sociale angst

Beste anoniem,

Wat goed dat je verbinding zoekt! Dat vind ik zo gaaf!

Ik ben niet iemand van 19 jaar (zelfs al heel lang niet meer ;-)) en ik heb ook geen diagnose sociale angst. Dus ik ben niet de persoon die je misschien zoekt. En dat is misschien ook niet erg.

Ik wil je laten weten dat ik ook soms bang ben. Vooral bij mensen die ik niet goed ken. Of bij grote groepen. Zelfs bij de vrienden van mijn partner, die ik toch al 4 jaar ken, voel ik me niet mijzelf.

En toch doe ik hetzelfde als jij; ik probeer verbinding te zoeken. Ik geloof dat dat me verder helpt. Ik hoop dat het jou ook verder helpt. Blijf spreken/typen anoniempje!!!

Want ik denk dat er veel meer mensen bang zijn, die niet moedig genoeg zijn om het te laten zien.

Hey iemand van 19 jaar ;)
Ik ben zelf bijna 18, en loop al 4 jaar rond met een sociale angststoornis. Bij mij is de diagnose ook pas net (ongeveer 1 jaar geleden) gesteld. Ik wil er graag met je over praten als dit je chill lijkt! Mail me! denisevdkroon@gmail.com

Ik kreeg na een test bij een psycholoog te horen dat ik een laag zelfbeeld had en hij zei, dit komt vaak voor bij verlegen mensen.
En hij gaf mij de naam van een Vereniging voor Verlegen Mensen. VVM. Daar heb ik een cursus gevolgd, die mij veel heeft geholpen.

heyhey,
iemand van 19 hier :). ik heb laatst ook de diagnose sociale fobie gekregen. voor mij kwam dit echt als een verassing omdat ik het beeld in mijn hoofd had dat mensen met een sociale fobie zich alleen maar afzonderen. Ik heb dit zelf in periodes, vaak gaat het een tijd goed totdat het weer een keer fout gaat en ik erg onzeker wordt en mij afsluit. Ik worstel hier al mijn hele leven mee dus dacht dat dit normaal was en dat ik mij aanstelde. het is fijn om te weten dat ik niet alleen ben!

Hey! Hier ook iemand van 19. Ik kreeg ongeveer anderhalf jaar geleden ook deze diagnose, en heb samen met mijn psycholoog kleine stappen gezet die ervoor hebben gezorgd dat ik nu ben waar ik ben: vrijwel vrij van mijn oude angsten!

Ter illustratie: ik kreeg al hartkloppingen als ik alleen de kantine door moest lopen op school, als ik de bus instapte en de chauffeur niet durfte te groeten, met vrienden maakte ik me constant zorgen of ik wel genoeg zei en als ik iets zei of het wel leuk en grappig genoeg was... ik heb ongeveer een jaar rondgelopen met zulke klachten tot ik erover begon te praten.

Ik wist dat ik niet mezelf was, en dat ik door mijn angsten mezelf afzonder van iedereen en ook geen nieuwe contacten maakte, terwijl ik daar wel altijd naar streefde. Ik houd ervan om gezellig met anderen te zijn. Dmv emdr en exposure therapie heb ik mezelf laten zien dat de angst iets puur irrationeels is.

Wat ik wil zeggen is dat een angst niet jouw hele 'persoonlijkheid' is. It doesn't define you. Het houdt je alleen tegen. En het is iets waar je echt vanaf kan komen!